Rudolf Szwabski

Z Wikipedii

Fragment płyty nagrobnej Rudolfa Szwabskiego sprzed 1100 z dawnej katedry św. Jana i Wawrzyńca w Merseburgu

Rudolf Szwabski (niem. Rudolf von Rheinfelden) (ur. ok.1025, zm. 15 października 1080 w Merseburgu) - książę Szwabii w latach 1057–1079, antykról niemiecki w latach 1077–1080.

Był synem Kuno von Rheinfeldena. Spokrewniony z dynastią salicką początkowo był sojusznikiem dworu cesarskiego. W 1057 roku otrzymał od cesarzowej Agnieszki nadanie księstwa Szwabii i Burgundię. Dwa lata później ożenił się z jej córką Matyldą. W latach 1073-1075 brał udział w wojnie domowej w Niemczech skierowanej przeciwko powstaniu Sasów.

Po klątwie papieskiej rzuconej na Henryka IV wypowiedział posłuszeństwo królowi i uczestniczył w sejmie w Tryburze, na którym możni niemieccy zażądali od cesarza ustąpienia z tronu. Podejmował wysiłki celem zapobiegnięcia spotkaniu Henryka IV z Grzegorzem VII w Canossie. W 1077 roku pod nieobecność Henryka IV w Niemczech został wybrany przez opozycję antycesarską królem. Spowodowało to wieloletnią wojnę domową w Rzeszy.

Uznany przez cesarza za banitę Rudolf Szwabski uciekł do Saksonii, gdzie przebywał do końca życia i skąd prowadził działania wojenne. Dzięki sojuszowi z Sasami udało mu sie utrzymać władzę i stworzyć własne państwo popierane przez Sasów i Szwabów

7 marca 1080 roku został uznany królem Niemiec przez papieża. Nie udało mu się jednak doprowadzić do potwierdzenia tej nominacji w Rzeszy, gdyż zmarł na skutek ran odniesionych 14 października 1080 roku w bitwie nad Elsterą.

Poprzednik Arnulf

antykról Niemiec 1077-1080

Następca Herman z Salm

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.