Rurka Prandtla

Z Wikipedii

Rurka Prandtla - przyrząd do pomiaru prędkości przepływu płynu poprzez pomiar ciśnienia w przepływającym płynie (cieczy oraz gazów). Składa się on z dwóch osadzony w sobie rurek, z czego pierwsza wewnętrzna służy do badania ciśnienia całkowitego płynu, natomiast zewnętrzna do badania ciśnienia statycznego.

Rurka Prandtla, opracowana przez Henryego Darcy oraz Ludwiga Prandtla, jest udoskonaleniem wcześniejszego wynalazku francuskiego inżyniera Henri Pitota zwango Rurką Pitota.

Rurka poprzez otworek na półkukistym nosku rurki mierzy ciśnienie całkowite p₁ (ciśnienie spiętrzenia), a poprzez otwór w powierzchni bocznej oddalony od przodu rurki, ciśnienie statyczne p₂.

Dla płynów nieściśliwych prędkość oblicza się ze wzoru:

gdzie: ρ - gęstość płynu.

Wzór ten można też stosować dla gazów przepływających z niewielką prędkością.

Dla gazów w tym i dla powietrza stosuje się wzór:

gdzie:

• k - wykładnik adiabatyczny (dla powietrza 1,4),
• R - stała gazowa,
• g - przyspieszenie ziemskie
• T - temperatura gazu

Wzoru tego nie można stosować dla przepływów naddźwiękowych.

Ciśnienie całkowite = ciśnienie statyczne + ciśnienie dynamiczne.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.