Rybik cukrowy
Z Wikipedii
| Rybik cukrowy | |
 Rybik cukrowy (Lepisma saccharina) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | stawonogi |
| Podtyp | tchawkowce |
| Gromada | owady |
| Podgromada | owady bezskrzydłe |
| Rząd | rybiki |
| Rodzina | Lepismatidae |
| Gatunek | rybik cukrowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Lepisma saccharina | |
| Linnaeus, 1758 | |
 Systematyka w Wikispecies |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Rybik cukrowy (Lepisma saccharina) – zaliczany do szczeciogonków (Thysanura), komensal człowieka. Rybiki należą do najstarszych owadów. Jego nazwa wzięła się od srebrzystej łuseczki pokrywającej ciało oraz zwinnego poruszania się.
Spis treści |
[edytuj] Wygląd
Srebrzysty, bezskrzydły owad o długości ok. 8-10 mm. Ma długie, nitkowate czułki. Przy końcu odwłoka rybik ma trzy szczecinki.
[edytuj] Występowanie
Zdaniem naukowców, rybiki trafiły do Europy z tropików (stąd ich upodobanie do ciepłych i wilgotnych miejsc). Występuje powszechnie w domach, piekarniach i innych ciepłych i dość wilgotnych pomieszczeniach, w których może znaleźć pożywienie. Rybiki prowadzą nocny tryb życia, nie lubią światła. Często wchodząc do łazienki i zapalając światło można dostrzec rybiki kryjące się w różnych szparach. Nie potrafią pływać.
[edytuj] Pokarm
Ulubiony pokarm rybika cukrowego stanowią produkty zawierające skrobię i inne polisacharydy: kleje organiczne, resztki ze stołu, cukry, a także martwe i półmartwe owady (owadzi odwłok zawiera chitynę - polisacharyd). Zdolność trawienia celulozy umożliwia rybikom zjadanie papieru, szczególnie pokrytego emulsją fotograficzną.
[edytuj] Rozmnażanie
Samica składa 2-20 żółtawych jajeczek. Larwa osiąga dojrzałość po czterech wylinkach (ok. 1 roku). Rybik przechodzi przeobrażenie niezupełne. Żyje osiem lat.
[edytuj] Rybik cukrowy jako szkodnik
Uważany jest niekiedy za szkodnika, jednak nie ma większego znaczenia ani gospodarczego, ani dla zdrowia człowieka. Naturalnym wrogiem rybika cukrowego jest skorek pospolity (Forficula auricularia). Skuteczną bronią na rybika cukrowego są chemiczne środki owadobójcze.
