Séverine Brémond

Z Wikipedii

Séverine Brémond, panieńskie nazwisko Beltrame (ur. 14 sierpnia 1979 w Montpellier) – francuska tenisistka.

Séverine otrzymała status profesjonalny w 2002 roku. Zanim to nastąpiło, wygrała dziewięć turniejów ITF, w tym pięć singlowych. Jest tenisistką praworęczną z jednoręcznym backhandem.

Jej zawodowa kariera rozpoczęła się z chwilą otrzymania licencji zawodowej tenisistki. Wtedy to wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju Roland Garros oraz imprezy w Strasburgu. Nie zakwalifikowała się jednak do turnieju głównego.

W 2003 roku awansowała na 144 miejsce klasyfikacji światowej tenisistek. Zagrała w swoim pierwszym turnieju głównym w Pattaya. Przegrała tam w pierwszej rundzie. Potem spotkało ją pasmo porażek na światowych kortach: sześciokrotnie kończyła udział w zawodach na kwalifikacjach, w tym trzykrotnie były to eliminacje turniejów wielkoszlemowych. Wygrywała turnieje ITF.

Po wspaniałym występie w Sztokholmie w 2004 roku (wyeliminowanie Barbary Schett i Kláry Koukalovej, porażka w ćwierćfinale z Silvią Fariną Elią) awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej setki rankingu kobiet. Jako kwalifikantka zagrała w kilku kolejnych turniejach, docierając tam do drugiej rundy (m.in. w Charleston i US Open). Odpadła w kwalifikacjach do Australian Open, a w dwóch pozostałych wielkoszlemowych imprezach przegrała w pierwszej rundzie. Dotarła do pierwszego deblowego półfinału w Strasburgu, w parze z rodaczką Camille Pin. W tym sezonie wygrała też dwa ostatnie turnieje ITF: singlowy w Cagnes Sur Mer oraz deblowy w Vittel.

2005 – Séverine dotarła do drugiego w karierze ćwierćfinału w turnieju w słoweńskim Portorož. Uzyskała trzecią rundę Indian Wells, dwukrotnie drugą rundę (trafiała na wysoko rozstawione zawodniczki, m.in. Wierę Zwonariewą i Nadię Pietrową). Pierwsza runda mistrzostw Australii i Stanów Zjednoczonych. Zadebiutowała w Pucharze Federacji, gdzie w półfinale Grupy Światowej Francja pokonała Hiszpanię 3:1.

2006 – początek sezonu wypadł nie najlepiej w wykonaniu Francuzki. Odpadła we wczesnych rundach turnieju w Hobarcie oraz Australian Open (przegrywając w 1 rundzie z Samanthą Stosur). Jako lucky loser zagrała w Paryżu, w turnieju na hali, gdzie przegrała w pierwszej rundzie. Wycofała się z zawodów w Memphis z powodu kontuzji. Wystąpiła z dziką kartą w Roland Garros, ale przegrała w pierwszej rundzie z [20] Marią Kirilenko. W czerwcu dotarła do finału imprezy ITF w Marsylii, przegrywając z Jekateriną Byczkową. Prawdziwy sukces osiągnęła w Wimbledonie: jako kwalifikantka dotarła do ćwierćfinału, gdzie nie poradziła sobie z belgijską mistrzynią, numerem 3 zawodów, Justine Henin-Hardenne. Zdołała jednak wyeliminować tak słynne tenisistki, jak Patty Schnyder, Gisela Dulko i Ai Sugiyama. Była jedną z rewelacji turnieju, obok młodej polskiej juniorki, Agnieszki Radwańskiej, która w swoim wielkoszlemowym zawodowym debiucie osiągnęła czwartą rundę. Ze 129 miejsca awansowała na 65 w klasyfikacji kobiet. Wystąpiła po raz drugi w Pucharze Federacji, pokonując Czechy 3:2 w barażach Grupy Światowej I. W sierpniu jej najlepszym występem był turniej w Forest Hills, w którym zaliczyła ćwierćfinał. Na kortach Flushing Meadows zdołała osiągnąć drugą rundę, trafiając tam znów na Rosjankę Kirilenko. Po ćwierćfinale w zawodach na Bali, awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej pięćdziesiątki rankingu WTA.

Jej mężem jest Eric Brémond, trener francuskiej tenisistki Camille Pin. Ślub wzięła 10 września 2005 roku. Mama ma na imię Anne Marie, a ojciec Lucien. Jej panieńskie nazwisko to Beltrame. Mówi po angielsku, francusku i hiszpańsku. Interesuje się piłką nożną, rugby i golfem.