Samoindukcja
Z Wikipedii
Samoindukcja (indukcja własna) jest zjawiskiem elektromagnetycznym, szczególnym przypadkiem zjawiska indukcji elektromagnetycznej. Samoindukcja występuje, gdy siła elektromotoryczna wytwarzana jest w tym samym obwodzie, w którym płynie prąd powodujący indukcję, powstająca siła elektromotoryczna przeciwstawia się zmianom natężenia prądu elektrycznego. Indukcyjność obwodu jest równa sile elektromotorycznej samoindukcji jaka powstaje w obwodzie przy zmianie natężenia o 1 amper występująca w czasie 1 sekundy
Zjawisko samoindukcji opisuje wzór:
-
,
gdzie:
to indukowana siła elektromotoryczna w woltach,- L - Indukcyjność cewki lub elementu obwodu elektrycznego,
- I - natężenie prądu w amperach,
- t - czas w sekundach
Samoindukcja przeciwdziałając zmianie natężenia prądu powoduje:
- opóźnia wzrost i spadek natężenia prądu,
- wywołuje przepięcia niszczące obwody po wyłączeniu cewek,
- zmniejszenie natężenia prądu zmiennego.
Opór, który prąd napotyka na skutek działania samoindukcji określany jest potocznie mianem induktancji. Induktancja ta powoduje również przesunięcie fazowe płynącego prądu.
Samoindukcja występuje przede wszystkim w cewkach, ale także w mniejszym stopniu w każdym przewodniku elektrycznym. Wartość siły elektromotorycznej samoindukcji zależy od szybkości zmian natężenia prądu w obwodzie.
Współczynnik samoindukcji ma wartość 1 Henra, kiedy zmiana natężenia prądu o 1 Amper spowoduje zmianę strumienia o 1 Weber lub kiedy ta sama zmiana w czasie 1 sekundy spowoduje powstanie SEM (siły elektromotorycznej) o wartości 1 wolta.
