Sanatana dharma
Z Wikipedii
Sanatana dharma ( dewanagari सनातन धर्म , transliteracja sanātana dharma , "wieczna doskonałość" , "odwieczna tradycja" ) - sanskrycka nazwa dla hinduizmu . Spopularyzowana przez Anglików w XIX wieku, jest używana przez współczesnych hinduistów , dla określania ich religii.
Okreslenie santhana dharma, używane przez samych hindusów, nie pokrywa się dokładnie z tym, co rozumie się przez hinduizm na Zachodzie. Odnosi się ono przede wszystkim do "odwiecznego" (santhana) porządku religijno-społecznego (dharma), spajajacego wszystkie różnorodne nurty hinduizmu, niż do wszystkich aspektów religii, takiej jak ujmuja ją zachodni religioznawcy. OkreślenieWielka Tradycja czy Odwieczny Ład przeciwstawia się wiec w pewien sposób wszystkiemu, co w hinduizmie lokalne, historyczne, przejściowe, a podkreśla to, co w nim wspólne, i to w odniesieniu do aspektu kosmologicznego, wszechświata i wieczności. Reprezentantami tego ładu są w Indiach bramini (a także wędrowni asceci), którzy rozpropagowali w Indiach to, co jest w nich pomimo różnorodnosci tego kraju jednolite - z tego aspektu ich działalności, realizujacego się także w ich działaności historycznej, wywodzi się ich wyróżniona pozycja społeczna. Czynnikiem jednoczącym Indie była (i w pewnej mierze pozostaje nadal) także tradycja sanskrytu i literatury wedyjsko-sanskryckiej, cała kultura sanskrycka, której nosicielami byli również bramini. Pomimo wielkich różnic między regionami Indii ( wyraźnych zwłaszcza w hinduizmie ludowym i w niższych warnach ), jedność propagowana przez braminów umożliwia wyznawcom hinduizmu w miarę swobodne uczestnictwo w różnych formach kultu, sztuki religijnej i w różnych zasadach teologicznych ponad podziałąmi etnicznymi, językowymi a nawet kastowymi. Mimo tej wiążącej funkcji "Wielkiej Tradycji" rzeczywista różnorodność wewnętrzna hinduizmu nie moze być jednak negowana, istnieje więc tendencja, by w badaniach religioznawczych koncentrować się na konkretnych wspólnotach religijnych (sampradaja), ale nie w oderwaniu, tylko w ich relacjach do dharmy - samrapadaja jest więc pewnym łacuchem przekazywania Wielkiej Tradycji (stąd w hinduizmie duża rola guru, głównego nośnika tego łańcucha).
