SCB-27
Z Wikipedii
SCB-27 - program United States Navy mający na celu ulepszenie lotniskowców typu Essex, zarówno wersji krótkiej jak i długiej (Ticonderoga), przeprowadzony pomiędzy 1947 a 1955. Program miał na celu dostosowanie lotniskowców z II wojny światowej do wymogów nowych, większych samolotów odrzutowych.
Spis treści |
[edytuj] Modyfikacje
Modernizacja SCB-27 była bardzo obszerna i trwała około dwa lata dla każdego okrętu. Aby móc obsłużyć cięższe i szybsze samoloty wczesnej ery odrzutowej, pokład lotniczy został znacząco wzmocniony i mógł przyjmować samoloty ważące do 52 tys. funtów, takie jak North American AJ Savage. Zainstalowano mocniejsze podnośniki, dużo silniejsze katapulty, nowe liny hamujące Mk 5. Oryginalne cztery podwójne podstawy dział 5 calowych zostały usunięte, przez co z pokładu lotniczego zniknęły wszelkie działa. Nowe pięciocalowe baterie 8 dział umieszczono po bokach pokładu lotniczego. Podwójne podstawy dział 3-calowych zastąpiono działami 40 mm, zapewniającymi dużo większą skuteczność ognia z powodu wykorzystywania w nich zapalników zbliżeniowych.
Wysepka została całkowicie przebudowana - stała się wyższa, ale krótsza, usunięto też wszystkie podstawy dział. Dodatkowo nawiewy do kotłów zostały przebudowane i przekrzywione w kierunku dziobu, aby stworzyć miejsce dla radaru i masztu komunikacyjnego na dachu wysepki. Dla lepszej ochrony załogi samolotów pomieszczenia dla niej zostały przesunięte z pokładu galeryjnego pod opancerzony pokład hangarowy, zainstalowano także większą windę na sterburcie, aby umożliwić szybsze i prostsze przemieszczanie się załóg na pokład lotniczy. Wewnątrz kadłuba zwiększono zbiorniki paliwa lotniczego do 300 tys. galonów (zmiana o 50 %), a parametry pomp zwiększono do 50 galonów na minutę[1]. Zdolności przeciwpożarowe zostały zwiększone poprzez dodanie dwóch przeciwogniowych i przeciwodłamkowych przegród na pokładzie hangarowym, systemu gaszenia mgłą i pianą, wzmocnienie kurtyn wodnych i innego rodzaju usprawnienia. Ulepszono także systemy wytwarzania energii elektrycznej, magazyny broni i pomieszczenia obsługi. Wszystkie te zmiany spowodowały wzrost wyporności o około dwadzieścia procent. Po bokach kadłuba dodano bąble kompensujące większą wagę okrętów, co zwiększyło szerokość jednostek o 8 - 10 stóp. Okręty zanurzały się także głębiej, a prędkość maksymalna została lekko zredukowana - do 31 węzłów.
[edytuj] Rodzaje modyfikacji
Wyróżniono dwa podtypy modernizacji SCB-27, co było spowodowane zmianami w technologii katapultowania samolotów, jakie zaszły na początku lat 50. XX wieku. Okręty zmodernizowane do standardu SCB-27A zostały wyposażone w parę katapult hydraulicznych typu H 8, podczas gdy te zmodernizowane do standardu SCB-27C otrzymały parę parowych katapult - brytyjskiej innowacji. Aby zmieścić maszynownię katapult, okręty SCB-27C były trochę szersze i cięższe od siostrzanych SCB-27A. Dodatkowo okręty SCB-27C zostały wyposażone w deflektory odrzutu samolotów, powiększone przednie podnośniki lotnicze, chłodzenie pokładu, pomieszczenia mieszania paliw, bariery wychwytujące samoloty oraz pomieszczenia dla przechowywania i obsługi broni nuklearnej, których były pozbawione okręty SCB-27A[2].
[edytuj] Historia programu
USS "Oriskany" (CV-34), którego budowa została przerwana z powodu zakończenia II wojny światowej, posłużył jako prototyp i został przebudowany do standardu SCB-27A. Wszystkie lotniskowce typu Ticonderoga zmodernizowane w programie SCB-27, poza USS "Lake Champlain" (CV-39), przeszły dalszą modernizację w ramach programu SCB-125.
[edytuj] Zmodyfikowane okręty
Źródło:www.history.navy.mil [3]
| Program | Stocznia | Początek prac | Ponowne wprowadzenie do służby | |
| USS "Oriskany" (CV-34) | SCB-27A | New York | sierpień 1947 | wrzesień 1950 |
| USS "Essex" (CV-9) | SCB-27A | Puget Sound | luty 1949 | styczeń 1951 |
| USS "Wasp" (CV-18) | SCB-27A | New York | maj 1949 | wrzesień 1951 |
| USS "Kearsarge" (CV-33) | SCB-27A | Puget Sound | luty 1950 | luty 1952 |
| USS "Lake Champlain" (CV-39) | SCB-27A | Norfolk | sierpień 1950 | wrzesień 1952 |
| USS "Bennington" (CV-20) | SCB-27A | New York | grudzień 1950 | listopad 1952 |
| USS "Yorktown" (CV-10) | SCB-27A | Puget Sound | marzec 1951 | luty 1953 |
| USS "Randolph" (CV-15) | SCB-27A | Newport News | czerwiec 1951 | Jul 1953 |
| USS "Hornet" (CV-12) | SCB-27A | New York | lipiec 1951 | wrzesień 1953 |
| USS "Hancock" (CV-19) | SCB-27C | Puget Sound | grudzień 1951 | luty 1954 |
| USS "Intrepid" (CV-11) | SCB-27C | Newport News | kwiecień 1952 | czerwiec 1954 |
| USS "Ticonderoga" (CV-14) | SCB-27C | New York | kwiecień 1952 | wrzesień 1954 |
| USS "Shangri-La" (CV-38) | SCB-27C/125 | Puget Sound | październik 1952 | styczeń 1955 |
| USS "Lexington" (CV-16) | SCB-27C/125 | Puget Sound | wrzesień1953 | sierpień 1955 |
| USS "Bon Homme Richard" (CV-31) | SCB-27C/125 | Mare Island | maj 1953 | wrzesień 1955 |
Przypisy
- ↑ Friedman, Norman. (1983). U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History, Annapolis: Naval Institute. ISBN 0-87021-739-9.
- ↑ Friedman, Norman. (1983). U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History, Annapolis: Naval Institute. ISBN 0-87021-739-9.
- ↑ http://www.history.navy.mil/photos/usnshtp/cv/scb27cl.htm
