Screencast
Z Wikipedii
Screencast (ang. screen - ekran, to cast - przedstawiać, por. broadcast) – film będący zapisem zdarzeń prezentowanych na ekranie komputera — obrazu widzianego przez użytkownika komputera. Film taki wraz z komentarzem osoby wykonującej czynności może pełnić funkcje instruktażowe lub prezentacyjne, np. demonstrować sposób zmiany kroju pisma w procesorze tekstu. Nagrywanie i publikowanie screencastów określane jest z angielska jako screencasting.
W swojej istocie screencast jest rozwinięciem idei zrzutów ekranowych, stanowiąc przejście od pojedynczego statycznego obrazu do ich strumienia w postaci filmu. Technologia informatyczna pozwala na filmowanie ekranu od dawna — wydany w 1993 pakiet biurowy SmartSuite firmy Lotus zawierał m. in. program ScreenCam. Jednak dopiero niedawno ze względu na znaczny wzrost mocy obliczeniowej komputerów — co pozwala na płynne nagrywanie, a potem swobodną edycję nawet na domowym sprzęcie — a także ze względu na wzrost możliwości przesyłu danych w sieciach, które są dla takich filmów głównym kanałem dystrybucji, technika ta zyskuje na popularności i zastosowaniach.
Nagrane filmy udostępniane są potem w popularnych formatach SWF (Adobe Flash), AVI, QuickTime czy jako animowane obrazy GIF. Obecnie najpopularniejsze zastosowania screencastów to:
- demonstrowanie napotkanych problemów w systemie,
- przedstawianie rozwiązań tych problemów czy odpowiedzi na częste pytania,
- demonstracja bardziej złożonych funkcji (np. zakładanie konta pocztowego),
- czy wręcz nauka obsługi komputera,
- prezentacja nowych pomysłów, które łatwiej pokazać niż opisać.
Twórcą nazwy screencast jest dziennikarz Jon Udell, który poszukiwał określenia dla techniki filmowej prezentacji opisywanych programów. Screencast wybrał w jednym ze swych artykułów [1] w 2004. Od tego czasu nazwa zaczęła zyskiwać na popularności podobnie jak upowszechniona technika i jej zastosowania.
