Serie widmowe wodoru
Z Wikipedii
Serie widmowe wodoru powstają w wyniku przechodzenia przez elektrony w atomie wodoru z wyższego orbitalu na orbital niższy (tzw. orbital docelowy):
- powstają w wyniku emisji fotonów (np. w rozgrzanym gazie) - widma emisyjne - jasne prążki w widmie
- powstają w wyniku absorpcji fotonów (promieniowanie o widmie ciągłym przechodzące przez gaz) - widma absorpcyjne - ciemne prążki na tle widma ciągłego (fotony z widma ciągłego "pasujące" do przejść są absorbowane, a następnie emitowane - w całości lub w postaci serii przejść - we wszystkich kierunkach, a więc ich intensywność w wiązce wzbudzającej maleje).
Ogólny wzór na długość fali fotonu odpowiadajacego przejściu pomiędzy dwiema powłokami w atomie wodoru:
gdzie:
- λ - długość fali promieniowania w serii
- n1 - główna liczba kwantowa orbitalu docelowego
- n2 - główna liczba kwantowa orbitalu, z którego następuje przejście
- stała Rydberga:
-
- gdzie:
- me - masa elektronu
- e - ładunek elementarny (ładunek elektronu)
- h - stała Plancka
- c - prędkość światła w próżni
Serie widmowe w atomie wodoru to, wg orbitalu docelowego:
- seria Lymana, przejście na orbital n=1 (inaczej seria K)
- seria Balmera, przejście na orbital n=2 (inaczej seria L)
- seria Paschena, przejście na orbital n=3 (inaczej seria M)
- seria Bracketta, przejście na orbital n=4 (inaczej seria N)
- seria Pfunda, przejście na orbital n=5 (inaczej seria O)
- seria Humpreysa, przejście na orbital n=6 (inaczej seria P)
