Siergiej Korolow
Z Wikipedii
Siergiej Pawłowicz Korolow (ros. Сергей Павлович Королёв, nazwisko czasem transkrybowane jako Koroliow lub Korolew; ur. 12 stycznia 1907 – zm. 14 stycznia 1966) – radziecki inżynier mechanik, konstruktor rakiet i statków kosmicznych, ojciec radzieckiej kosmonautyki.
Urodził się w Żytomierzu na Ukrainie. Został wykształcony jako konstruktor samolotów i z początku pracował w biurze konstrukcyjnym Andrieja Tupolewa. W 1938 padł ofiarą Wielkiej Czystki i był uwięziony przez sześć lat, w tym przez pewien czas w syberyjskim łagrze GUŁAG-u. Większość wyroku spędził jednak w szaraszce, specjalnym więzieniu dla specjalistów które pozwalało im kontynuować swoją pracę. Po zwolnieniu w 1944 stał się kluczową osobą w radzieckim programie rakietowym tworzącym rakiety międzykontynentalne. Tu wykazał wielki talent do scalania projektów, organizowania prac na masową skalę i dalekosiężnego planowania. Pracując nad bronią rakietową, stopniowo zaczął przekonywać przywódców ZSRR do rozpoczęcia wyścigu kosmicznego ze Stanami Zjednoczonymi, w celu zwiększenia prestiżu ZSRR. W sierpniu, 1956, został mianowany głównym konstruktorem radzieckiego programu kosmicznego i był odpowiedzialny za jego największe sukcesy, w tym wystrzelenie satelity Sputnik i załogowego statku kosmicznego Wostok. Następnie pod jego kierownictwem rozpoczęto pracę nad serią misji mających prowadzić do lądowania na Księżycu, i jeszcze bardziej ambitnych programów lotów do Marsa i Wenus.
W przeciwieństwie do swojego odpowiednika w programie amerykańskim, Wernera von Brauna, jego nazwisko było tajemnicą państwową. Znany był tylko jako główny konstruktor. Dopiero po śmierci nekrolog w Prawdzie ujawnił jego kluczową rolę w programie kosmicznym. Został pochowany z honorami przy murze kremlowskim. W odróżnieniu od von Brauna, nie miał jednak nigdy pełnej kontroli nad radzieckim programem i często musiał borykać się z konkurentami, między innymi z Władimirem Czełomiejem.
Ogromny stres pracy, jak również problemy zdrowotne jakich nabawił się w więzieniu, spowodowały znaczne pogorszenie zdrowia Korolowa na początku lat 60. 3 grudnia 1960 miał pierwszy atak serca, następnie jego zdrowie nieustannie się pogarszało. Zmarł niespodziewanie w 1966 w wyniku nieudolnie przeprowadzonej, rutynowej operacji.
