Skazany na bluesa

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy filmu. Zobacz też: album muzyczny.

Skazany na bluesa
Kraj produkcji	Polska
Główne role	Tomasz Kot, Jolanta Fraszyńska, Maciej Balcar
Data premiery	12 sierpnia 2005
Czas trwania	101 min.
Produkcja
Reżyseria	Jan Kidawa-Błoński
Scenariusz	Przemysław Angerman, Jan Kidawa-Błoński
Muzyka	Dżem
Zdjęcia	Grzegorz Kuczeriszka
Scenografia	Joanna Białousz
Kostiumy	Ewa Krauze
Montaż	Cezary Grzesiuk
Produkcja	Jan i Małgorzata Kidawa - Błońscy
Budżet	2.800.000 PLN
Nagrody
XXX FPFF - 3 nagrody 8 nominacji do nagrody Polskie Nagrody Filmowe Orły 2006
Skazany na bluesa na IMDb

Skazany na bluesa - polski biograficzny film fabularny z 2005 roku w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego.

Fabuła opowiada historię życia wokalisty zespołu Dżem - Ryszarda Riedla. Tytułową postać zagrał Tomasz Kot, a żonę Riedla zagrała Jolanta Fraszyńska. Oprócz tego w filmie występuje obecny wokalista zespołu Dżem - Maciej Balcar. Na ekranie można zobaczyć także Annę Dymną w roli Polowej.

[edytuj] Obsada

Rysiek - Tomasz Kot
Gola - Jolanta Fraszyńska
Indianer - Maciej Balcar
Martinek - Przemysław Bluszcz
Matka Ryśka - Joanna Bartel
Ojciec Ryśka - Adam Baumann
Matka Goli - Anna Dymna
Pan Henio - Zbigniew Zamachowski
Berger - Paweł Berger (gra siebie)
Beno - Beno Otręba (gra siebie)
Adam - Adam Otręba (gra siebie)
Styczyński - Jerzy Styczyński (gra siebie)
Szczerbiński - Zbigniew Szczerbiński (gra siebie)

[edytuj] Nagrody i nominacje

XXX FFPF
- najlepsze kostiumy - Ewa Krauze
- nagroda prezydenta miasta Gdyni za najlepszy debiut filmowy dla Tomasza Kota
- Złoty Klakier - nagroda Radia Gdańsk dla filmu najdłużej oklaskiwanego przez publiczność; oklaski trwały 3 minuty i 28 sekund

Orzeł: Najlepsze Kostiumy; nominacje: Najlepszy Aktor (Tomasz Kot), Najlepsza Aktorka (Jolanta Fraszyńska), Najlepsza Aktorka Drugoplanowa (Anna Dymna), Najlepsza Muzyka, Najlepsze Zdjęcia, Najlepszy Montaż i Najlepsza Scenografia

[edytuj] Postacie

Ryszard Riedel - główny bohater filmu, tytułowa postać. W dzieciństwie marzył o zostaniu indianinem.
Indianer - fikcyjna postać mająca przedstawiać wszystkich "przyjaciół" Ryśka.
Gola (Małgorzata Riedel) - żona "skazanego na bluesa". Razem z Ryśkiem mają dwoje dzieci: syna Sebastiana (ur. w 1978 r.) i córkę Karolinę (ur. w 1980 r.)
Ojciec Ryśka (Jan Riedel) - nie rozumie swojego syna, co jest powodem wielu kłótni między nimi. Ostatecznie jednak godzą się ze sobą przed śmiercią Ryśka.
Henio - sprzedawca heroiny, który znęca się nad Ryśkiem, kiedy ten w stanie głodu narkotykowego prosi go o "działkę".

[edytuj] Ciekawostki

Ta sekcja może zawierać informacje trywialne, plotkarskie i tym samym niepotrzebne w artykule encyklopedycznym. Staraj się integrować ciekawostki z główną treścią artykułu. Po oczyszczeniu tej sekcji możesz usunąć szablon. Potrzebę wpisania ciekawostek możesz omówić w dyskusji artykułu.

W scenie ślubu Ryszard Riedel ma trampki, lecz w następnej scenie (podczas wybijania ściany) ma już glany. Nie mógł zmienić butów, gdyż cały czas obraz koncentrował się na nim.
Kiedy Rysiek i Indianer wskakują na przyczepę ciężarówki, w oddali można ujrzeć nowoczesne samochody, choć scena toczyła się w latach 70.
Na koncercie w szkole z okazji pierwszomajowego święta Rysiek skacze ze sceny, ponieważ Gola (jego dziewczyna) zemdlała. Jednak w wywiadzie z Małgorzatą Riedel ona mówi: "Była taka sytuacja, że mając kilkanaście lat Rysiek grał na akademii szkolnej, a ja tam przyszłam, ale nie byłam wtedy w ciąży. Zresztą ja sobie nie wyobrażam, żeby Rysiek zeskakiwał ze sceny, bo ja zemdlałam. Nie, on by to zostawił w spokoju, powiedziałby "da sobie radę" i dokończyłby spokojnie koncert".
Film rozpoczyna się i kończy bardzo podobnie - Rysiek siedzi oparty o komin, a kadr przesuwa się (prawdopodobnie to ten sam komin). Różnice to: sceny kręcone są z różnych stron komina; przy zakończeniu Rysiek zamyka oczy (umiera).
W początkowych scenach filmu, gdy Riedel pluje z dachu na auto swojego ojca, trafia w przednią szybę. Jednak po zmianie ujęcia, gdy ojciec odjeżdża, oplute miejsce w dziwny sposób zmienia położenie.
Wykonując sceny muzyczne, Tomasz Kot nie śpiewa, lecz tylko markuje ustami. Prawdziwa interpretacja muzyczna to śpiew Ryszarda Riedla, wpleciona systemem komputerowym.
W kilku scenach jest pokazane, że Ojciec Ryśka jest funkcjonariuszem ORMO; w rzeczywistości był kierowcą w kopalni.
Utwór "Czerwony jak cegła" powstał w połowie lat 80., a nie - jak to pokazano w filmie - 70.