Skoruśniak (grań Młynarza)
Z Wikipedii
Skoruśniak (słow. Skorušiniak) – końcowy odcinek grani Młynarza oddzielający Dolinę Żabich Stawów Białczańskich (Žabia Bielovodská dolina) od głównej części Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina). Grań Skoruśniaka ciągnie się w kierunku północnym od Wyżniej Skoruszowej Przełęczy. Początkowo najeżona turniami, stopniowo przechodzi przez strefę kosówki aż do lesistej partii doliny.
W grani wyróżniają się:
- Wyżnia Skoruszowa Przełęcz Vyšné skorušie sedlo) 1780 m n.p.m.
- Skoruszowa Turnia (Skorušiniakova veža) 1804 m n.p.m. – najwyższe wzniesienie w grzbiecie Skoruśniaka
- Pośrednia Skoruszowa Przełęcz (Prostredné skorušie sedlo) 1740 m n.p.m
- Anioły (Anjely) – pięć turniczek oznaczonych kolejnymi numerami, oddzielonych Anielskimi Przełączkami. Najwyższa z nich, położona najbardziej na południe (Anioł V) ma wysokość 1730 m n.p.m., najbardziej niedostępny jest najniższy Anioł I (1681 m n.p.m.)
- Limbowa Przełączka (Limbová štrbina), szeroka trawiasta przełęcz pomiędzy Aniołami a Limbowymi Turniczkami
- Limbowe Turniczki (Limbové vežičky) – trzy turniczki oddzielone niewielkimi przełączkami kończące grzbiet Skoruśniaka.
Pierwsze odnotowane przejście grani Skoruśniaka – Alfred Grósz, Gyula Hefty, podczas przejścia grani Skoruśniaka – 27 sierpnia 1914.
