Spłonka

Z Wikipedii

Spłonki: zbita spłonka w łusce naboju do pistoletu (po lewej) oraz spłonka wymontowana z naboju do broni gładkolufowej (po prawej).

Spłonka - mały ładunek wybuchowy inicjujący wybuch właściwego materiału wybuchowego. Spłonki dzielimy na:

• mechaniczne - wykonana zazwyczaj w postaci niewielkiej miedzianej lub mosiężnej puszki wypełnionej środkiem chemicznym detonującym w czasie zgniecenia (np. piorunian rtęci lub azydek ołowiu), odpalana poprzez uderzenie iglicą,
• elektryczne (zwane również detonatorami) - różnej konstrukcji, odpalane przy użyciu prądu elektrycznego.

W broni ręcznej (pistolet, rewolwer, karabin) wyróżniają się dwa typy spłonki:

• typ boxer - najczęściej spotykany typ zawierający wewnątrz metalową blaszkę zwaną kowadełkiem, o którą uderza ładunek detonujący w momencie strzału,
• typ Berdan - używany głównie w carskiej Rosji, ZSRR i krajach zależnych. Pozbawiona kowadełka. Zamiast tego, odpowiednio ukształtowane gniazdo spłonki w łusce.

Spłonka jako taka może mieć wiele zastosowań ale najczęściej kojarzona jest z nabojem strzeleckim.

[edytuj] Zobacz też

• kapiszon
• detonator
• Zapłonnik (amunicja)

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bronią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.