Spawanie łukiem krytym
Z Wikipedii
Spawanie łukiem krytym Spawanie łukiem krytym (SAW - Submerged Arc Welding) polega na łączeniu elementów metalowych za pomocą elektrody w otulinie granulowanego topnika. Z powodu wytwarzania wysokiej temperatury przez łuk elektryczny, topnik stapiając się tworzy ochronną warstwę żużla pokrywającego spoinę i nie dopuszcza do utlenienia spawu. Tego typu proces spawania prowadzi się zwykle za pomocą w pełni zautomatyzowanego sprzętu, dostępne są także ręcznie prowadzone uchwyty. Dla zwiększenia wydajności spawania stosuje się rozwiązanie z kilkoma elektrodami. Metoda spawania łukiem krytym, dzięki bardzo dużej szybkości spajania, bardzo dobrze nadaje się do wykonywania długich prostoliniowych złączy w pozycji podolnej. Metoda jest często stosowana w trakcie produkcji zbiorników ciśnieniowych, w zakładach chemicznych, w trakcie wytwarzania dużych konstrukcji stalowych, w pracach naprawczych oraz w przemyśle stoczniowym.
[edytuj] Zastosowanie
- napawanie
- spawanie blach o dużej grubości (>10 mm)
- spawanie automatyczne w liniach spawalniczych
- montaż dużych konstrukcji stalowych
[edytuj] Zalety metody
- dobra jakość spoiny
- dobra wydajność pracy
- wysoka sprawność energetyczna
- dobre warunki pracy spawacza - łuk elektryczny schowany jest pod warstwą topnika
[edytuj] Wady metody
- aby spawać w pozycji innej niż pozioma, należy zastosować specjalne oprzyrządowanie (w praktyce niestosowane)
- przed spawaniem topnik musi być odpowiednio przygotowany (konieczne suszenie)
- metoda używana jedynie w halach produkcyjnych
