SS Great Eastern

Z Wikipedii

SS Great Eastern (wstępna nazwa Lewiatan) - statek parowy zaprojektowany przez Isambarda Kingdom Brunela, zwodowany w 1858. Był to wówczas największy na świecie parowiec.

"Great Eastern" od strony rufy, z przycumowanymi obok mniejszymi jednostkami

Jego pojemność wynosiła 18 914 BRT, długość - 211 metrów, szerokość - 25 metrów, wysokość - 18 metrów (dla porównania wymiary zatopionego przez górę lodową "Titanica": długość - 269 metrów, szerokość - 29 metrów, wysokość kadłuba - 18 metrów).

SS Great Eastern posiadał podwójne stalowe poszycie oraz dwa pędniki - czterołopatkową śrubę napędową i dwa koła łopatkowe średnicy aż 17 m. Jako napęd pomocniczy posiadał także możliwość rozpięcia ożaglowania. Umożliwiał przewiezienie w rejsie dookoła świata bez zawijania do portów 4000 pasażerów.

Kłopoty ze znalezieniem dostatecznej liczby pasażerów sprawiły, że został przerobiony na statek towarowy do kładzenia telegraficznego kabla podmorskiego i posłużył w 1865 do ułożenia 4200 kilometrów kabla na dnie Atlantyku. Zezłomowany w 1889.

Próba wodowania "Great Eastern" w 1858 - widoczne rozmiary kół łopatkowych

Rejs Great Eastern w 1867 posłużył pisarzowi Juliuszowi Verne za inspirację do napisania książki Pływające miasto wydanej przez Pierre-Jules Hetzel'a w cyklu Niezwykłe podróże.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
SS Great Eastern