Stan (średniowiecze)
Z Wikipedii
Stan, stacja, (gościtwa – na zachodnim Pomorzu) – w średniowieczu obowiązek utrzymania przejeżdżającego władcy, jego świty, dostojników i niższych urzędników, stanowiący powinność prawa książęcego.
W dobrach kościelnych ograniczony przywilejem łęczyckim 1180, następnie przez rozwój immunitetu, zanikł XIII-XIV w.
[edytuj] Źródło
- Henryk Samsonowicz: Historia Polski i Świata. T. 1.: Historia Polski - Polska do 1586. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 71. ISBN 978-84-9819-808-9.