Stanisław Grodziski
Z Wikipedii
Stanisław Grodziski (ur. 2 stycznia 1929 r. w Prusach k/Krakowa) - polski prawnik, profesor nauk prawnych, doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego.
Studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczęte w 1947 r. ukończył cztery lata później. Tytuł doktora nauk prawnych uzyskał w 1959 r., a habilitację w zakresie historii prawa w 1963 r. Mianowany profesorem nadzwyczajnym w 1972 r., po ośmiu latach uzyskał profesurę zwyczajną. Członek PEN-Clubu oraz Societe d’Histoire de Droit. Przyczynił się do reaktywowania Polskiej Akademii Umiejętności. Jest autorem wielu dzieł o tematyce historyczno prawnej.
[edytuj] Pełnione funkcje
- 1968 - 1978 - kierownik Katedry Historii Prawa i Państwa Polskiego na Wydziale Prawa i Administracji UJ
- 1968 - 1971 - dziekan Wydziału Prawa i Administracji UJ
- 1987 - 1990 - prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego
- 1994 - 2000 - wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności
[edytuj] Ważniejszy dorobek naukowy
- Ludzie luźni - studium z historii państwa i prawa polskiego (1961)
- Historia ustroju społeczno - politycznego Galicji 1772 - 1848 (1971)
- Franciszek Józef I (1978, wyd. 4 - 2006)
- Chronografie albo Dziejopis Żywiecki (1987)
- Sejm krajowy galicyjski 1861 - 1914 (1992)
- Wzdłuż Wisły, Dniestru i Zbrucza. Wędrówki po Galicji (1998)
- Porównawcza historia ustrojów państwowych (1998)
- Polska w latach przełomu. 1764-1815 (1999)
- Z dziejów staropolskiej kultury prawnej. (2004)
