Stanisław Sarnicki
Z Wikipedii
Stanisław Sarnicki herbu Ślepowron (ur. ok. 1532 w Mokrelipiu – zm. 1597 tamże) – polski historyk, działacz kalwiński, senior zborów polskich, twórca utworów o tematyce wojennej.
Podczas swoich podróży po Europie słuchał m. in. wykładów Filipa Melanchtona w Wittenberdze oraz nauk Jana Kalwina w Genewie.
Na zlecenie Jana Zamoyskiego rozpoczął pisanie historii Polski, która w założeniu protektora miała być ujęta w duchu monarchicznym. Kiedy okazało się, że dzieło propaguje wartości szlacheckie Zamoyski wycofał swoją protekcję. Roczniki, czyli o pochodzeniu i sprawach Polaków i Litwinów Ksiąg VIII (Annales, sive de origine et rebus gestis Polonorum et Lithuanorum libri VIII) wydane zostały w 1587 roku. Autor rozpoczyna opis dziejów Polski od roku 2210 przed Chrystusem. Udowadnia, że biblijnym protoplastą Polaków był syn Sema, Asarmota. Ponadto przodkowie Polaków mieli być spokrewnieni z Jezusem Chrystusem, który również pochodził z pokolenia Sema.
W mitotwórczym utworze historycznym pojawia się się również wątek trojański: przodkowie Polaków, sarmaccy Heneci (Weneci) mieli przybyć do Europy pod wodzą trojańskiego Antenora.
Był autorem kompilacji aktów prawnych Korony Królestwa Polskiego, wydanych w Krakowie w 1594 pod tytułem Statuta i metryka przywilejów koronnych.
