Stanisława Kopiec
Z Wikipedii
Stanisława Kopiec - polska poetka ur. w 1953 roku w Lubeni.
Debiutowała w 1976 r. w Zielonym Sztandarze. Jej wiersze publikowane były w prasie ogólnopolskiej i regionalnej, także w licznych almanachach i antologiach. Laureatka prestiżowych literackich nagród i wyróżnień. Prowadzi indywidualne gospodarstwo rolne, zajmuje się rodziną i wychowywaniem dzieci. O poezji Stanisławy Kopiec znakomity polski poeta Tadeusz Nowak powiedział: "Jej wiersze czyta się tak, jakby się wyrosło ze żniwnego pola i sięgnęło po garnuszek źródlanej wody" .
Członek Związku Literatów Polskich.
Mieszka w Lubeni.
[edytuj] Twórczość
- Niebieska wieś (1987)
- Spod znaku Anny (1989)
- Osty i róże (1992)
- Znak wzruszenia (1997)
- Wielki wóz (1997)
- Seans serdeczny (1998)
- Gospodyni mucha: bajeczki dla mojej córeczki (2001)
- Nie bój się, różo (2003}
- Pokój dziecięcy (2003)
