Stefan Surzyński

Z Wikipedii

Stefan Surzyński (ur. 31 sierpnia 1855 w Śremie, zm. 6 kwietnia 1919 we Lwowie), polski kompozytor, organista, dyrygent, nauczyciel muzyki.

Był synem Franciszka (organisty i nauczyciela muzyki) i Józefy ze Szmytkowskich. Początkowe nauki muzyczne pobierał u ojca oraz starszego brata Józefa. W latach 1878-1880 pracował jako organista w kościele parafialnym w Buku (po śmierci ojca). Przeniósł się następnie do Poznania, gdzie był dyrygentem chóru Stowarzyszenia Śpiewaczego "Stella" oraz pomagał w pracy bratu Józefowi - organiście przy katedrze. Odbył roczny kurs w szkole muzyki kościelnej w Ratyzbonie (1881).

W 1888 osiadł w Tarnowie, gdzie był organistą i dyrygentem chóru oraz nauczycielem w szkole gry na organach; pełnił także funkcję dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego. Ostatnie lata życia spędził we Lwowie; także tam pracował jako organista i dyrygent chóru katedralnego (od 1913).

Był twórcą kompozycji organowych, opublikowanych razem z dziełami innego brata, Mieczysława. Z Mieczysławem wydał także zbiór kwartetów męskich Bard i Menestrel. Opracował kilka popularnych śpiewników - Harfiarz, Echo polskie, Lirenka, Śpiewnik kościelny dla użytku organistów (1891).

Z małżeństwa z Anną z Szulców miał pięcioro dzieci. Jego synem był m.in. znany aktor Władysław.

Źródła:

• Tadeusz Przybylski, Stefan Surzyński, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1981