Strajki lubelskie 1980
Z Wikipedii
Strajki lubelskie 1980 - pierwsze strajki w Lublinie i Świdniku zapoczątkowujące erę Solidarności. Strajki rozpoczęły się w Państwowych Zakładach Lotniczych w Świdniku na Wydziale Obróbki Mechanicznej 8 lipca 1980 roku a ich bezpośrednią przyczyną była podwyżka cen żywności. Robotnicy byli też niezadowoleni z warunków pracy i z istnienia uprzywilejowanych grup. Uczestnicy tamtych wydarzeń wspominają, że przełomem było to, iż ludzie przestali się bać. Wśród postulatów były żądania likwidacji przywilejów dla rządzących. Strajk trwał do 11 lipca kiedy "komitet postojowy" podpisał porozumienia.
W tym czasie fala strajków rozlała się już na inne zakłady:
- Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku
- Fabrykę Samochodów Ciężarowych w Lublinie,
- Fabrykę Maszyn Rolniczych "Agromet" w Lublinie,
- Lubelskie Zakłady Naprawy Samochodów
- Zakłady Azotowe Puławy w Puławach
- KWK Bogdance
- Fabrykę Łożysk Tocznych w Kraśniku
- Polskie Koleje Państwowe w Lublinie
- Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji w Lublinie.
Tymczasem w lubelskiej prasie nie było ani słowa o strajkach choć od 9 lipca Radio Wolna Europa nadawało informacje o strajkach a 18 lipca protestowało już ponad 70 zakładów. Zwłaszcza strajk kolei był dotkliwy dla władz, a miasto bardzo odczuło strajk komunikacji miejskiej od 18 lipca. Do 20 lipca podpisano porozumienia między poszczególnymi strajkującymi zakładami pracy a stroną rządową, w których obiecano podwyżkę płac.
Z powodu strajków praktycznie nie odbyły się obchody 22 lipca - rocznicy ogłoszenia Manifestu Lipcowego - Manifestu PKWN.
Na temat roli lubelskiego lipca trwają spory, jednak w jakiejś mierze był on sygnałem dla strajków na Wybrzeżu. Lublin pokazał siłę protestu i pomysłowość strajkujących (przyspawali lokomotywy do torów kolejowych).
[edytuj] Bibliografia
- Marcin Dąbrowski. Lubelski lipiec 1980. Lublin: Zarząd Regionu Środkowowschodniego NSZZ Solidarność, 2000.
