Straszny film

Z Wikipedii

Straszny film
Poster
Oryginalny tytuł	Scary Movie
Gatunek	komedia
Kraj produkcji	USA
Język	ang.
Główne role	Anna Faris, Jon Abrahams, Shannon Elizabeth, Shawn Wayans, Marlon Wayans, Regina Hall
Data premiery	7 lipca 2000 (świat) 10 listopada 2000 (Polska)
Czas trwania	90 min.
Produkcja
Reżyseria	Keenen Ivory Wayans
Scenariusz	Shawn Wayans, Marlon Wayans
Muzyka	David Kitay
Zdjęcia	Francis Kenny
Scenografia	Robb Wilson King
Kostiumy	Darryle Johnson
Montaż	Mark Helfrich
Produkcja	Cary Granat
Dystrybucja	Dimension (USA) SPI (Polska)
Od lat	15
Nagrody
2000: Teen Choice Award, Bogey Award in Silver, Golden Screen 2001: MTV Movie Award w kat. Najlepsza główna rola kobieca (Anna Faris, nom.), Najlepszy występ cameo (James Van Der Beek) oraz Najlepszy pocałunek (Anna Faris i Jon Abrahams, nom.), BMI Film Music Award w kat. Najlepszy Soundtrack (David Kitay), Blockbuster Entertainment Award w kat. Najlepsza aktorka drugoplanowa w komedii (Cheri Oteri) oraz Najlepszy aktor w komedii (Marlon i Shawn Wayansowie, nom.), Gold Reel Award, Taurus Award (nom.)
Straszny film  na Filmweb.pl
Straszny film  na IMDb

Straszny film (ang. Scary Movie) – film produkcji amerykańskiej z 2000 r. Pastisz kina grozy, łączący elementy czarnej komedii i horroru. Mimo iż autorzy nadali mu raczej żartobliwą formę, pełno w nim scen przemocy i grozy. Motywem przewodnim filmu jest polowanie na seryjnego mordercę, dokonującego brutalnych mordów na terenie małego i spokojnego amerykańskiego miasteczka. Widać wyraźne nawiązanie do słynnych horrorów, takich jak Krzyk, Koszmar minionego lata i Blair Witch Project. Oprócz tego znalazły się w nim parodie m.in. 6. zmysłu, Matriksa czy Podejrzanych.

Dotychczas film doczekał się trzech sequeli: Straszny film 2 (2001), Straszny film 3 (2003) i Straszny film 4 (2006). Ma powstać także Straszny film 5 (2008).

Spis treści 1 Opis fabuły 2 Obsada 3 Straszny film w kulturze 4 Opinie 5 Sparodiowane filmy 6 Linki zewnętrzne 7 Box office 8 Zobacz też 9 Przypisy

[edytuj] Opis fabuły

W niewielkim miasteczku grasuje psychopatyczny morderca. Jego pierwszą ofiarą pada młoda dziewczyna, Drew Decker. Okazuje się, że datkiem dla szaleńca jest miejscowa młodzież. Morderca terroryzuje szóstkę nastoletnich przyjaciół - Cindy, Brendę, Buffy, Raya, Bobby'ego i Grega. Przyjaciele wiedzą, że prześladowca zna ich wspólny sekret. Otóż podczas minionego święta halloween młodzi, w akcie alkoholowej libacji, spowodowali straszliwy w skutkach wypadek samochodowy, a jego potencjalnie zmarłą ofiarę wrzucili do wodnego krateru. Teraz w mieście zaczyna dochodzić do makabrycznych zabójstw... Cindy i jej przyjaciele usiłują zejść z drogi maniakalnemu psychopacie oraz uniknąć pytań ciekawskiej reporterki Gail Hailstorm.

[edytuj] Obsada

• Anna Faris jako Cindy Campbell
• Jon Abrahams jako Bobby Prinze
• Shannon Elizabeth jako Buffy Gilmore
• Shawn Wayans jako Ray
• Marlon Wayans jako Shorty Meeks
• Regina Hall jako Brenda Meeks
• Lochlyn Munro jako Greg
• Dave Sheridan jako Doofy Gilmore
• Cheri Oteri jako dziennikarka Gail Hailstorm
• Kurt Fuller jako szeryf
• Carmen Electra jako Drew Decker
• Rick Ducommun jako ojciec Cindy
• Andrea Nemeth jako Heather
• Marissa Jaret Winokur jako statystka
• Dan Joffre jako kamerzysta Kenny
• Jayne Trcka jako Panna Mann (Panna Facet)

[edytuj] Straszny film w kulturze

W okresie niedługim od wypuszczenia obrazu do dystrybucji, Straszny film osnuty został nicią kultu. Prawie w rok po wejściu filmu na ekrany i odniesieniu ogromnego sukcesu komercyjnego, odbyła się premiera sequela - Strasznego filmu 2, który na ekranach kin amerykańskich zadebiutował 4 lipca 2001 roku. Do sukcesu Strasznego filmu przyczynił się przewrotny scenariusz braci Wayans, obśmiewający nie tylko filmowe horrory czy thrillery, lecz także amerykańskie sitcomy, seriale młodzieżowe (najdotkliwiej sparodiowano Jezioro marzeń Kevina Williamsona, w jednej z początkowych sekwencji filmu pojawił się nawet odtwórca jednej z głównych ról, James Van Der Beek), spoty reklamowe czy nawet popkulturę Stanów Zjednoczonych.

Na ugruntowanie tej pozycji wśród filmów kultowych wpłynęła cała seria przebojowych, obscenicznych scen, które w zamierzeniu twórców miały wzbudzać skrajne emocje, łacząc śmiech z obrzydzeniem, i co za tym idzie - zapadać w pamięć, jak i gama barwnych i rezolutnych postaci oraz pamiętne dialogi. Do najpopularniejszych sekwencji należy scena, w której Carmen Electra, filmowa Drew Decker, parodiująca Drew Barrymore w filmie Wesa Cravena Krzyk, uciekając przed mordercą, biegnie w zwolnionym tempie przez park nocą, ubrana jedynie w skąpą bieliznę, a jej ucieczce towarzyszy awaria miejscowych spryskiwaczy. Scena ewidentnie nawiązuje do seksistowskiego serialu telewizyjnego Słoneczny patrol, w którym ponętna Electra przez kilka sezonów występowała u boku Davida Hasselhoffa. O kultowości Strasznego filmu świadczy fakt, że pomimo, iż film jest parodią, w bazie Internet Movie Database jego średnia ocena wynosi 5,8.

[edytuj] Opinie

Odbiór filmu jest skrajnie różny. Pomimo, iż zdarzają sie opinie pozytywne, wśród konserwatywnych i wybrednych krytyków filmowych, fanów kina artystycznego, Straszny film znajduje się na pozycji przegranej.

Recenzja filmu w LeCinema.pl 

„	Produkcja Wayansa kontynuuje znakomite tradycje Mela Brooksa czy Leslie Nielsena, należy do tej samej kategorii co wiekopomne arcydzieła w rodzaju "Hot Shots", "Lęku Wyskości", "Kosmicznych Jaj" czy "Szklanką po łapkach". Filmy te są parodiami zbiorowymi całych gatunków z specjalnym uwzględnieniem poszczególnych ich reprezentantów: na przykład "Kosmiczne Jaja" Brooksa to jaja z filmów science fiction z naciskiem na "Gwiezdne Wojny". Parodie mają swoją konwencję: grube, często sprośne poczucie humoru, bezlitosne wyłapywanie śmiesznostek oryginałów, konstrukcję zlepku szalonych gagów, z których każdy jest cytatem ze znanych przebojów kinowych - oczywiście w krzywym zwierciadle. "Straszny Film" to film strasznie głupi. Oprócz klasycznego nabijania się z filmów, roi się tu od mizoginicznych, homofobicznych i rasistowskich żartów gwałcących polityczną poprawność w stylu "South Parku". Dodatkowym smaczkiem jest fakt, że autorzy filmu są Czarni i szydzą z politycznej poprawności ze specyficznej, afro-amerykańskiej perspektywy. Przede wszystkim jednak humor "Strasznego filmu" stoi pierdzeniem, bekaniem, wymiotami, kupą, sprośnym seksem oraz graniczącym z opóźnieniem umysłowym debilizmem bohaterów. Co tu dużo mówić, "Straszny Film" jest wyjątkowo prymitywny. Chciałbym jednak zobaczyć tego, kto na jego seansie zachowa kamienną twarz. Na to nie da się nic poradzić; "Straszny Film" jest po prostu strasznie śmieszny. Na marginesie: daje do myślenia wybór filmów, które w "Strasznym...", poddano parodystycznej obróbce. Są to bez wyjątku produkcje najnowsze, seria "Krzyk" występuje zaś w roli klasyka. Jest to o tyle ciekawe, że filmy Cravena same są pastiszami gatunku, a reżyser z przymrużeniem oka cytuje w nich twórczość własną i kolegów po fachu. Tymczasem twórcy "Scary Movie" są bardzo młodzi; należą do pokolenia, które na "Krzykach" się wychowało. Zdają się niedostrzegać ironicznego zamysłu Cravena i taktować go serio jako punkt odniesienia w dziedzinie horrorów. Dla osób, które swoje nerwy szargały "Dzieckiem Rosemary", "Egzorcystą" czy "Piątkiem Trzynastego" może być to perspektywa zaskakująca. Ale cóż, latka lecą...	”
— Stach Szabłowski, LeCinema.pl[1]

Krzykliwy koszmar minionego Halloween 

„	Wzbudzający wiele kontrowersji jeszcze przed pojawieniem się na ekranach, "Straszny film", szokuje nie tylko wybrednych miłośników kina artystycznego. Stanowi bowiem doprawdy wybuchową mieszankę złego smaku, sprośnych dowcipów i mdlących gagów. Paradoksalnie jednak, ów amalgamat obrzydliwości, zaskakuje humorem (czarnym). Jego specyficzny urok polega mianowicie na kontaminacji zapożyczeń z popularnych filmów, głównie należących do obszaru kina grozy. Twórcy obrazu, czyli reżyser Keenen Ivory Wayans, wraz z dwojgiem swoich braci, zasilających obsadę, Shawnem i Marlonem, postanowili stworzyć film, bazujący na tradycji parodiowania i wykpiwania stereotypów masowej kultury, ujawniających się w wyeksploatowanych gatunkach oraz w szlagierach kinowych, zawłaszczających wyobraźnię współczesnego widza. W historyjce o grupie nieskażonych nadmiernie intelektem licealistów, których prześladuje tajemniczy, ukrywający się pod maską morderca, odnajdziemy nie tylko odwołania do "Krzyku", "Koszmaru minionego lata", "Halloween", "Matrixa", czy "Szóstego zmysłu", ale także do szeregu produkcji o charakterze czysto rozrywkowym, włączając w to sitcomy, seriale dla młodzieży, itd. Akcja, umieszczona w realiach amerykańskiej szkoły rodem z przebojów dla nastoletnich widzów, rozpoczyna się od sceny do złudzenia przypominającej pierwsze ujęcia "Krzyku" - jest wieczór, w niemal pustym domu dzwoni telefon, odbiera blondynka, uczennica liceum, w słuchawce rozlega się głos nieznajomego, który pyta: do you like scary movies? Po czym, jak łatwo przewidzieć, słodkie dziewczę zostaje brutalnie zamordowane (zdążywszy jednak wcześniej zaprezentować swoje wdzięki, które okazują się częściowo silikonowe), w miasteczku zaś rozpoczyna się śledztwo - towarzyszy mu seria zabójstw, dokonywanych przez zamaskowanego osobnika na braci szkolnej, której głównym zajęciem jest urządzanie imprez. Główni bohaterowie opowieści, przyjaciele pierwszej ofiary, podejrzewają początkowo, że morderstwa to zemsta zza grobu uśmierconego przez nich przypadkowo rok wcześniej mężczyzny. Już ten krótki opis nasuwa skojarzenia z paroma fabularnymi opowieściami z gatunku horrorów i thrillerów. Zapożyczenia dotyczą zresztą wielu warstw filmowej wypowiedzi - postaci, wątków, sytuacji, stylizacji, a nawet samych gagów - a wszystko ujęte w ironiczny nawias i przystrojone skatologicznym humorem. Zapoczątkowany przez Wesa Cravena zwyczaj szafowania stereotypami kina grozy znajduje tu posuniętą do granic absurdu konsekwentną kontynuację, wzbogaconą potężną dawką kpiny z innych gatunków filmowych. Zlepek wyszydzanych schematów pop kultury służy przy tym budowaniu nieprzyzwoicie (dosłownie) komicznych sytuacji, przywodzących na myśl dokonania braci Farrelly, specjalizujących się w tzw. kloacznym humorze, który wykorzystuje wszelkie możliwe kombinacje obrzydliwości związanych z ludzką fizjologią. Nonszalancka zabawa cytatami i skojarzeniami wznosi tę parodię na wyższe piętro satyry; sprawiając, że łatwiej nam znieść niewybredne żarty i grube dowcipasy braci Wayans, w osobliwy sposób oswajających przerażające wizje twórców horrorów i szydzących z popularnych przedstawień filmowych.	”
— Marta Olszewska, Filmweb.pl[2]

[edytuj] Sparodiowane filmy

• Krzyk
• Krzyk 2
• Koszmar minionego lata
• Blair Witch Project
• Matrix
• Halloween
• Halloween: 20 lat później
• Szósty zmysł
• American Beauty
• Piątek 13.
• Koszmar z ulicy Wiązów
• American Pie
• Jezioro marzeń

[edytuj] Linki zewnętrzne

• http://www.spi.pl/strasznyfilm/
• http://www.bvimovies.co.uk/scarymovie/

[edytuj] Box office

Świat

US$ 278,019,771

[edytuj] Zobacz też

• Lista bohaterów Strasznego filmu

Przypisy