STS Lord Nelson
Z Wikipedii
| Lord Nelson | |
 |
|
| Bandera |  Wielka Brytania |
| Znak wywoławczy | {{{Znak wywoławczy}}} |
| Port macierzysty | Southampton |
| Data budowy | 1985 |
| Stocznia | James Cook &Co Whoe/Vosper |
| Armator | Jubilee Sailing Trust |
| Materiał | stal |
| Typ | żaglowiec |
| Typ ożaglowania | bark |
| Powierzchnia ożaglowania | 1024 m² |
| Liczba żagli | 18 |
| Ilość masztów | 3 |
| Wysokość maks. masztów (H) | 31 m |
| Długość całkowita (L) | 54,7 m |
| Długość linii wodnej | 37 m |
| Szerokość (B) | 9 m |
| Zanurzenie (D) | 4 m |
| Pojemność | 368 BRT |
| Wyporność | 490 T |
| Prędkość maks. | 10 w |
| Napęd pomocniczy | 2 x 264 KM |
| Załoga | 40 |
STS Lord Nelson – pierwszy na świecie żaglowiec zaprojektowany z myślą o osobach niepełnosprawnych, które mogą stanowić aż połowę jego załogi.
[edytuj] Udogodnienia dla niepełnosprawnych
W tym celu żagle obsługiwane są automatycznie, specjalne windy wciągają na reje wózki inwalidzkie, niesłyszących budzą na wachty specjalne alarmy, a niewidzący mogą sterować dzięki kompasowi akustycznemu. Podczas wacht niepełnosprawni pracują z osobami pełnosprawnymi. Niemal każde stanowisko na żaglowcu może być obsługiwane przez każdego. Żaglowiec ma doświadczoną załogę i od płynących po raz pierwszy nie wymaga się doświadczenia żeglarskiego. Przeważnie w krótkich rejsach trwających od 5 do 10 dni, odbywających się na Morzu Północnym i Atlantyku na „Lordzie Nelsonie” żeglowało już ponad 20 tysięcy osób w wieku od 15 do 70 lat. Bark często uczestniczy w regatach i w zlotach żaglowców, które również traktowane są jako forma integracji i rehabilitacji osób niepełnosprawnych.
