Sturm und Drang

Z Wikipedii

Sturm und Drang (także Okres burzy i naporu) to nazwa okresu w literaturze niemieckiej przypadającego umownie na lata 1767-1785.

Nazwa wywodzi się od tytułu dramatu niemieckiego pisarza Friedricha Maximiliana Klingera o tej samej nazwie. Dramat Klingera ukazał się w Polsce w roku 1901 pod tytułem Burza i szał (1901), jednak w odniesieniu do epoki przyjęło się tłumaczenie tego wyrażenia jako burza i napór.

Okres ten to protest literacki przeciwko rozbiciu państwa niemieckiego na małe państewka feudalne, przeciw uciskaniu mieszczan oraz chłopów, przeciw upadkowi gospodarczemu i kulturalnemu. Artyści przedkładali intuicję i uczucie nad rozum, w swych utworach nawiązywali do źródeł narodowych i ludowych. Przywódcą duchowym ruchu był Johann Gottfried Herder^[1], niemiecki filozof, pastor i pisarz. W okresie tym działali najwięksi poeci niemieccy: Johann Wolfgang Goethe oraz Fryderyk Schiller. Obaj pisarze w swojej ojczyźnie uznawani są za klasyków, natomiast w odniesieniu do reszty literatury europejskiej ich twórczość z okresu „burzy i naporu” uznawana jest za preromantyczną^[2]. Czołowymi utworami tego okresu są Cierpienia młodego Wertera Goethego oraz Zbójcy Schillera^[3].

Charakterystyczne cechy okresu Sturm und Drang to:

• postawa buntu
• ukazywanie dramatu jednostki wybitnej
• krytyka stosunków społecznych
• zainteresowanie folklorem
• kult Szekspira

[edytuj] Źródła

1. ↑ A. Nawarecki, D. Siwicka Przeszłość to dziś
2. ↑ A. Nawarecki, D. Siwicka Przeszłość to dziś
3. ↑ Nowa encyklopedia powszechna PWN, Warszawa 1996

[edytuj] Linki zewnętrzne

1. Okres "burzy i naporu" na klp.pl

2. Okres "burzy i naporu" na jPol.pl

To jest tylko zalążek artykułu związanego z literaturą. Jeśli możesz, rozbuduj go.