Dyskusja:Su-2

Z Wikipedii

1. Wg Wiktora Suworowa, "niewielka" seria BB-1 (Bliżniego Bombardirowszczika), przemianowanego potem na Su-2, służyć miała 'oswojeniu' zakładów produkcyjnych ze specyfiką wytwarzania tego samolotu. Jego pełna produkcja miała ruszyć w momencie przejścia z fazy mobilizacji tajnej do mobilizacji jawnej i miała wynsić "dziesiątki tysięcy" Su-2. 2. BB-1, czyli Su-2 wygrał konkurs, ogłoszony przez Stalina, na 'najbardziej odpowiedni' samolot. Do czego? DO niszczenia samolotów wroga na lotniskach i (po uzyskaniu panowania w powietrzu) do niszczenia celów naziemnych na zapleczu frontu. 3. Pilotaż samolotu miał być maksymalnie prosty do opanowania przez szerokie rzesze przyuczonych naprędce pilotów. Z tego też względu, nie wymagano od samolotu wybitnych osiągów. Można stwierdzić, że umiejętne jego wykorzystanie mogłoby dać podobny efekt, jak w przypadku Ju-87 ("Stuka") - samolotu powolnego, nawet bez wciąganego podwozia - ale groźnego na bezbronnym niebie Polski, Norwegii, Grecji, Jugosławii - nie zdającego jednak egzaminu przy bombardowaniu silnie bronionej Wielkiej Brytanii. 4. Z powyższego można wyprowadzić wniosek (który u Suworowa jest traktowany jako pierwsza praprzyczyna!), że taki a nie inny sposób produkcji Su-2, szkolenia jego pilotów, warunków pełnego wykorzystania, sugerować musi założenie wszczęcia wojny nieoczekiwanej, agresywnej - zmasowanego uderzenia wieliej liczby bomboców na zaskoczonego przeciwnika. 5. Wniosek - samolot Su-2 był idealnym bombowcem, którego użycie było planowane w momencie rozpoczęcia ataku ZSRR na faszystowskie Niemcy (tzn. w przypadku rozpoczęcia wojny przez ZSRR, co miało nastąpić, wg Suworowa, ok. 8.07.1941). Źródło: Wiktor Suworow, "Dzień >>M<<" Wpis: mcmacia@poczta.fm