Sygnalizacja telekomunikacyjna

Z Wikipedii

Sygnalizacja telekomunikacyjna - zespół środków technicznych wraz z procedurami, przeznaczony do przekazywania informacji niezbędnych do zestawiania i rozłączania połączeń telekomunikacyjnych, przekazywanych od i do abonenta między centralami. Wyróżniamy trzy rodzaje:

• abonencka,
• liniowa,
• rejestrowa.

Nośnikami informacji sygnalizacyjnej są sygnały elektryczne. Mogą to być sygnały prądu stałego lub przemiennego.

Rozróżniamy sygnalizację:

• prądem stałym (jest najczęściej realizowana poprzez przerywanie pętli oraz, w niektórych przypadkach zmianą kierunku płynącego w niej prądu),
• prądem przemiennym:
  • podpasmowa (polega na przesyłaniu sygnałów o określonych częstotliwościach mieszczących się w paśmie telefonicznym, od 300 do 3400 Hz),
  • pozapasmowa (polega na przesyłaniu sygnałów o częstotliwościach znajdujących się poza pasmem 300 do 3400Hz),
• cyfrowa:
  • w szczelinie,
  • poza szczeliną.

Typy sygnalizacji:

• skojarzona z kanałem (informacje sygnalizacyjne związane z konkretnym kanałem rozmównym są przesyłane w nim samym, bądź też w kanale sygnalizacyjnym na stałe związanym z rozpatrywanym kanałem rozmównym,
• we wspólnym kanale (informacje sygnalizacyjne przesyła się w specjalnym, wydzielonym kanale, przypadającym na wiele kanałów rozmównych).

System sygnalizacji:

• zbiór informacji - informacje przekazywane,
• zbiór sygnałów elektrycznych - przyporządkowanie informacji,
• zbiór procedur - przekazywanie informacji.

Trzy fazy połączenia:

• zestawienie połączenia,
• część użytkowa,
• część rozłączania.

Dwa systemy połączenia:

• system o sterowaniu bezpośrednim - zestawienie połączeń przy braku możliwości skontaktowania się z wybranym abonentem,
• system rejestrowy - można dokonywać połączeń po różnych dostępnych drogach.