Synagoga w Łowiczu
Z Wikipedii
| Synagoga w Łowiczu | |
 |
|
| Data budowy | 1871-1897 |
| Data zburzenia | II wojna światowa |
| Budulec | murowana |
| Obecnie | nie istnieje |
Synagoga w Łowiczu - główna synagoga łowickiej gminy żydowskiej znajdująca się przy ulicy Zduńskiej.
Synagoga została zbudowana w latach 1871-1897 na miejscu starej synagogi. Ze względu na brak funduszy budowa synagogi trwała aż 26 lat. Zaraz po wkroczeniu wojsk niemieckich do Łowicza podczas II wojny światowej hitlerowcy zagonili miejscowych Żydów do synagogi, w której przez kilka dni byli poddawani torturom.
Kres istnienia synagogi dopełnił się w 1939 roku, kiedy to została spalona. Jeszcze przez następnych kilka miesięcy stały ruiny synagogi, w której zachowały się słupy dawnej galerii dla kobiet, żelazne obramowanie bimy oraz inne elementy. Około 1942 roku ruiny rozebrano.
Murowana synagoga została zbudowana na planie prostokąta w stylu angielskiego neogotyku. Centralnym pomieszczeniem była prostokątna główna sala modlitewna, do której wchodziło się przez przedsionek. Wewnątrz na ścianie wschodniej znajdował się bogato zdobiony Aron ha-kodesz, a przed nim bima z pięknym kutym obramowaniem. Z trzech stron na wysokości piętra znajdowała się galeria dla kobiet wsparta na skromnie zdobionych kolumnach. W bocznych elewacjach znajdowały się wysokie półokrągle zakończone okna.
