Syndrom Weimarski
Z Wikipedii
Syndrom Weimarski, pojęcie używane do określenia paraliżu i samo destrukcji systemu demokracji parlamentarnej. Cechują go m.in.:
- rozbicie i niezdolność partii demokratycznej do rozwiązywania narastających problemów społecznych i gospodarczych
- wzrost znaczenia partii odrzucających ustrój demokratyczny
- niezdolność aparatu państwowego do przeciwstawienia się brutalizacji życia politycznego i łamaniu prawa
Występowanie syndromu Weimarskiego często zwiastuje upadek demokracji i ustanowienie reżimu autorytarnego lub totalitarnego.
Nazwa pochodzi od niemieckiej Republiki Weimarskiej (1918-1933), której końcowy okres istnienia stanowi klasyczny przykład rozkładu systemu pluralistycznego. Narastający kryzys gospodarczy, słabość i bezsilność partii demokratycznych oraz rosnące znaczenie partii totalitarnych (komunistów i nazistów) doprowadziły w roku 1933 do przejęcia władzy przez Adolfa Hitlera.
[edytuj] Źródła
Bankowicz Marek (red.): Słownik polityki, Wiedza Powszechna Warszawa