Szkaplerz

Z Wikipedii

Szkaplerz (łac scapulare od scapula – ramiona, barki, plecy) – wierzchnia cześć habitu w postaci szerokiego płata materiału, takiego samego z jakiego uszyty jest habit, z otworem na głowę. Szkaplerz okrywa barki oraz sięga na plecy i na piersi - stąd bierze się jego nazwa.

Jednym z najbardziej charakterystycznych krojów szkaplerzy jest tzw. kukulla noszona przez mnichów benedyktyńskich. Różni się od zwykłego szkaplerza długim kapturem.

Spis treści 1 Historia 2 Laikat 3 Obrzęd nałożenia 4 Medalik szkaplerzny 5 Uwagi 6 Przywileje szkaplerza karmelitańskiego 7 Obowiązki należących do bractwa szkaplerznego 8 Praktyki zalecane członkom bractwa 9 Przypisy

[edytuj] Historia

Do XIII wieku szkaplerz służył jako ochrona habitu w czasie pracy. Od połowy XIII w., to jest od wizji św. Szymona Stocka, generała karmelitów, szkaplerz stał się znakiem opieki Matki Bożej nad zakonem, a zarazem źródłem przywilejów i nową formą pobożności maryjnej w całym Kościele.

[edytuj] Laikat

Dla osób świeckich wprowadzono do użytku małe szkaplerze. Zmniejszona wersja szkaplerza karmelitańskiego (lub brązowego) składa się z dwóch małych prostokątów sukiennych (najczęściej wełnianych) związanych dwiema tasiemkami. Nosi się go tak, że jedna część leży na piersiach, a inna część na plecach wiernego. Kolorem szkaplerza karmelitańskiego może być każdy odcień brązu lub czarny. Obrazki lub symbole nie są potrzebne, ale często można je spotkać na szkaplerzach. Istnieją też inne szkaplerze przeznaczone dla świeckich, najczęściej są związane z pewnym zakonem, jednakże szkaplerz karmelitański zdobył największą popularność. Choć w pierwotnym zamyśle powstał on dla osób świeckich, to mogą go również nosić księża i członkowie innych zakonów.

[edytuj] Obrzęd nałożenia

Szkaplerz brązowy musi być nałożony przez upoważnioną osobę przy zachowaniu zatwierdzonych obrzędów. Od 1996 roku każdy ksiądz czy diakon katolicki może nałożyć go wiernemu, który chce otrzymać szkaplerz. Po modlitwie za pomocą dowolnej modlitwy maryjnej następuje nałożenie szkaplerza tak, jak ma być noszony: jedna część na piersiach, druga zaś na plecach. Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, to szkaplerz może być nałożony tylko na ramię. Obecnie w Polsce jest sto kilkadziesiąt bractw szkaplerznych, głównie przy klasztorach karmelitańskich. Wpisanie do jednego z nich jest jednak dobrowolne.

[edytuj] Medalik szkaplerzny

Od 1910 r. został wprowadzony do użytku przez papieża Piusa X medalik szkaplerzny. Przedstawia z jednej strony Najświętsze Serce Jezusa, a z drugiej obraz Najświętszej Maryi Panny. Medalikiem tym można zastąpić szkaplerz sukienny po otrzymaniu go z rąk księdza lub diakona. Powinno się go nosić na szyi, nie np. w kieszeni.

[edytuj] Uwagi

Szkaplerz sukienny jak i medalik można na krótko zdjąć bez utraty związanych z nim odpustów i obietnic. Jeżeli ktoś nie nosi szkaplerza przez dłuższy czas, w tym czasie nie zyska odpustów szkaplerznych. Jeżeli chce ponownie praktykować nabożeństwo szkaplerzne, nie musi znowu przejść przez obrzęd nałożenia, wystarczy noszenie szkaplerza. Jeżeli szkaplerz sukienny niszczeje, nowy szkaplerz nie musi być ani nałożony, ani poświęcony, ponieważ jest habitem. Jak wszystkie dewocjonalia zatwierdzone przez kościół katolicki może być on poświęcony.

[edytuj] Przywileje szkaplerza karmelitańskiego

1. Kto umrze odziany Szkaplerzem świętym, nie zostanie potępiony.
2. Noszący(a) Szkaplerz jako czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do duszy i ciała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.
3. Każdy(a), kto pobożnie nosi Szkaplerz święty i zachowuje czystość według stanu, zostanie wyprowadzony(a) z czyśćca osobiście przez Matkę Bożą w pierwsza sobotę po swej śmierci.
4. Ci którzy należą do Bractwa Szkaplerznego są duchowo złączeni z zakonem Karmelitańskim i maja udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc; we Mszach świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, modlitwach, postach itp.

Wszystkie te słowa wypowiedziała sama Matka Boża o czym czytaj w historii Szkaplerza - powyżej.

[edytuj] Obowiązki należących do bractwa szkaplerznego

1. Przyjąć Szkaplerz karmelitański z rąk kapłana.
2. Wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego.
3. W dzień i w nocy nosić na sobie Szkaplerz święty.
4. Odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa (zazwyczaj "Pod Twoja obronę...")- praktykowanie codziennego różańca czy np. litanii oczywiście zwalnia z dodatkowej modlitwy. Nie chodzi w szkaplerzu o to by mnożyć formy pobożnościowe lecz by je kierunkować
5. Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej kult (cześć).

[edytuj] Praktyki zalecane członkom bractwa

1. Przez nieskazitelne życie zasługiwać sobie na macierzyńską opiekę Królowej Karmelu.
2. Przynajmniej raz w miesiącu, jeżeli pozwolą na to warunki oraz w święta Matki Bożej, przystępować do Spowiedzi i Komunii świętej.
3. Nawiedzać często Kościół i przynajmniej przez kilka minut modlić się do Matki Bożej.
4. Brać udział w miesięcznej procesji szkaplerznej i wszędzie, gdzie to możliwe, szerzyć nabożeństwo szkaplerzne.
5. Wyrzec się od czasu do czasu czegoś dozwolonego z miłości do Matki Bożej (drobne umartwienia).

Przypisy