Tętnica tarczowa górna
Z Wikipedii
Tętnica tarczowa górna (arteria thyroidea superior) - stanowi gałąź tętnicy szyjnej zewnętrznej (a. carotis externa), odchodząc od niej na wysokości rogu większego kości gnykowej, kierując się w stronę gruczołu tarczowego (glandula thyroidea).
[edytuj] Przebieg
W początkowym odcinku tętnicę tarczową górną przykrywa brzeg przedni mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego (m. sternocleidomastoideus). Następnie, na krótkim odcinku, biegnie ku przodowi i do góry do trójkąta tętnicy szyjnej (trigonum caroticum), gdzie jest przykryta przez mięsień szeroki szyi (platysma) i blaszkę powierzchowną powięzi szyi (lamina superficialis fasciae colli). Później biegnie w dół, bocznie od gałęzi zewnętrznej nerwu krtaniowego górnego (n. laryngeus superior) - gałęzi nerwu błędnego (n. vagus) oraz od mięśnia zwieracza gardła dolnego (m. constrictor pharyngis inferior), a poniżej mięśni: łopatkowo-gnykowego (m. omohyoideus), mostkowo-gnykowego (m. sternohyoideus) i mostkowo-tarczowego (m. sternothyroideus).
[edytuj] Gałęzie
Tętnica tarczowa górna poprzez swoje odgałęzienia zaopatruje tarczycę, a także niektóre mięśnie szyi. Gałąź do tarczycy dzieli się na dwie gałązki: większą, zaopatrującą część przednią gruczołu oraz mniejszą zstępującą, która unaczynia powierzchnię tylną. W okolicy cieśni tarczycy gałęzie te tworzą połączenia tętnicze: pierwsza z odpowiadającą jej gałęzią ze strony przeciwnej, druga gałąź zstępująca natomiast z tętnicą tarczową dolną (od pnia tarczowo-szyjnego lub od tętnicy podobojczykowej), na powierzchni tylnej tarczycy. Ponadto tętnica tarczowa górna oddaje następujące gałęzie:
- gałąź podgnykową (ramus infrahyoideus);
- tętnicę krtaniową górną (arteria laryngea superior);
- gałąź mostkowo-obojczykowo-sutkową (ramus sternocleidomastoideus);
- gałąź pierścienno-tarczową (ramus cricothyroideus).
