Taśma filmowa 70 mm
Z Wikipedii
Taśma filmowa 70 mm - rodzaj taśmy filmowej używany w kinach przejściowo.
Taśma filmowa 70 mm miała pozwolić na uzyskanie efektu circoramy (półokrągłego ekran), czyli wrażenia przestrzenności obrazu, i zastosowanie po raz pierwszy w historii kina dżwięku stereofonicznego.
Konstrukcja taśmy zawiera cztery ścieżki dżwiękowe nałożone na nośnik w postaci zapisu magnetycznego (taśma magnetofonowa). Taśma magnetofonowa była nałożona po obu stronach perforacji, co dawało przesuw około 55 cm ma sekundę przy prędkośći 24 kadrów na sekundę. Odczyt dźwięku był dokonywany przez cztery głowice magnetyczne, dając widzowi wrażenie przestrzenni w akcji filmu. Same kadry miały wysokość 2,3cm, szerokość około 5cm.
W Polsce znane są przeróbki filmów z taśmy 35 mm na 70 mm takich pozycji jak: Przeminęło z wiatrem,Płonący wieżowiec,Trzęsienie ziemi. Film Dyrektorzy został specjalnie zrobiony w tej technice w latach 70. XX wieku. Projektory stosowane w Polsce do celów tej techniki były produkowane w NRD pod nazwą Pyrcon UP-700.
