Tadeusz Dorobisz

Z Wikipedii

Tadeusz Dorobisz (ur. 17 lipca 1916 w Sosnowcu, zm. 12 lutego 1973 we Wrocławiu), chirurg polski, profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu.

W 1937 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę przerwała II wojna światowa - we wrześniu 1939 Dorobisz został zmobilizowany, odbył kampanię wrześniową, później przedostał się do Francji. Walczył w szeregach II Dywizji Strzelców Pieszych, był internowany w Szwajcarii; tam powrócił do studiów medycznych i w 1944 uzyskał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Zurychu.

W 1945 powrócił do Polski. Podjął pracę w I Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, przeniesionej następnie do Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1955 uzyskał stopień docenta, w 1966 profesora nadzwyczajnego. Od 1969 (po przejściu na emeryturę Kazimierza Czyżewskiego) kierował I Kliniką Chirurgiczną, a od 1972 Kliniką Chirurgii Naczyniowej Akademii Medycznej we Wrocławiu. Pełnił na uczelni także funkcje prodziekana (1966-1968) i prorektora ds. klinicznych (1968-1970). W latach 1947-1965 był ponadto dyrektorem Stacji Krwiodawstwa we Wrocławiu. Przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Hematologii w Warszawie.

Był autorem (lub współautorem) ponad 100 prac naukowych, dotyczących chirurgii urazowej, krwiodawstwa, leczenia krwią. Do kierowanych przez siebie ośrodków wprowadził liczne unowocześnienia. Należał do wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych, posiadał liczne odznaczenia.

Źródła:

• Jan Doliński, Tadeusz Dorobisz, w: Sylwetki chirurgów polskich (pod redakcją Józefa Bogusza i Witolda Rudowskiego), Ossolineum, Wrocław 1983