Tadeusz Szantruczek

Z Wikipedii

Tadeusz Szantruczek (ur. 1931), polski muzykolog i krytyk muzyczny.

Organizator życia muzycznego, popularyzator i krytyk muzyczny, prelegent koncertowy i publicysta. W latach 1973-78 był wicedyrektorem Filharmonii Poznańskiej im. Tadeusza Szeligowskiego, a w 1992 jej dyrektorem naczelnym i artystycznym. W latach 1979-82 sprawował funkcję wicedyrektora Opery we Wrocławiu oraz kierownika muzycznego w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Recenzował życie muzyczne w "Ilustrowanym Kurierze Polskim", "Głosie Wielkopolskim", "Dzienniku Poznańskim" i "Gazecie Poznańskiej". Wykładał na Akademii Muzycznej w Poznaniu. Artykuły popularyzatorskie publikował w "Zeszytach Muzycznych" Pro Sinfoniki. W latach 1974-78 oraz 1984-89 kierował festiwalem polskiej muzyki współczesnej "Poznańska Wiosna Muzyczna". "To za jego sprawą festiwal osiągnął rekordowy stopień społecznego rezonansu. W tym okresie nastała w Poznaniu moda na Wiosnę; ludzie, zwłaszcza młodzi, chodzili tłumnie na koncerty. Miarą prestiżu, jakim cieszył się wtedy festiwal w polskim środowisku kompozytorskim jest fakt, że funkcjonowało ogólne przekonanie, iż «wykonywane w Poznaniu dzieła nobilitowało już samo uczestnictwo w tym tak ważnym dla nowej muzyki polskiej przeglądzie twórczości»".^[1]

W latach 1982-03 organizował spotkania w Poznańskim Salonie Muzycznym. Spokrewniony z Tadeuszem Szeligowskim, od lat intensywnie propaguje jego twórczość.

Publikacje książkowe:

Tadeusz Szeligowski, Poznań Ars Nova 1995

Komponować... i umrzeć, Poznań Ars Nova 1997

45 lat Teatru Muzycznego w Poznaniu, 1956-2001, Poznań 2001

Krytyka muzyczna w międzywojennym Poznaniu (szkic do obrazu), Poznań, Wydawnictwo WBPiCAK 2005

1. ↑ M. Dziadek Moda na «Wiosnę», Poznań Rhytmos 2003, s. 97-98.