Tajwański pop
Z Wikipedii
Tajwański pop jest odmianą muzyki pop, śpiewaną w języku tajwańskim (Min Nan). Często jest określany jako Tai-pop bądź Hokkien pop. Nie jest równoznaczny z mandopopem z Tajwanu (mandopop jest śpiewany po mandaryńsku).
Spis treści |
[edytuj] Nazewnictwo
Mimo że zarówno kantoński jak i mandaryński oraz tajwański wywodzą się z tej samej sinotybetańskiej grupy językowej, tajwański pop nie był rozpatrywany razem z c-popem. Wiąże się to z tym, że tajwański pop wywodzi się z japońskiej enka a nie z chińskiej muzyki shidaiqu. Czasem nazywa się go "tubylczym popem tajwańskim" aby go odróżnić od mandaryńskiego popu tajwańskiego.
[edytuj] Historia
[edytuj] Pochodzenie
Za ojca "tajwańskiego popu" czy też "Nowej Muzyki" uważa się Chang Fu-hsinga, działajacego w latach 30. XX w.
[edytuj] Lata 50. XX w. – związki z polityką
Po zajęciu Tajwanu przez Guomindang rozpoczął się Biały Terror. Wszystkie aspekty kultury Tajwanu, które nie miały pochodzenia chińskiego (Han) były pod baczną obserwacją. Rząd guomindangowski zniechęcał do używania języka tajwańskiego, co spowodowało zanik tajwańskiego popu.
[edytuj] Lata 60. XX w. – cenzura
W latach 60. tajwańska telewizja mogła nadać nie więcej niż dwie tajwańskie piosenki dziennie. Podobne ograniczenia dotyczyły rozgłośni radiowych.
[edytuj] Lata 80. XX w. – zniesienie stanu wojennego
Republika Chińska zniosła stan wojenny w 1987 roku i pozwoliła odżyć rdzennej kulturze Tajwanu. Kiedy muzyka tajwańska nie była już cenzurowana, okazało się, że istnieje przepaść między tajwańskim popem w stylu enka a współczesnym mandopopem. Z tego względu pop tajwański był uważany za muzykę dla starszych pokoleń, co jest niecodzienne, gdyż muzykę pop zazwyczaj wiąże się z młodszymi pokoleniami. Blacklist Studio w 1989 roku wydało pierwszy tajwański album na zdominowanym przez mandopop rynku.
[edytuj] Lata 90. XX w. – reintegracja
W 1990 roku Lin Qiang wylansował dzięki wytwórni Rock Records pierwszy tajwański album, który osiągnął sukces. Przełamał nim tradycję tajwańskiego popu utrzymanego w stylu enka wykorzystując nowy styl balladowy. W 1993 rząd Tajwanu dopuścił możliwość nadawania programów radiowych i telewizyjnych w językach innych niż mandaryński. Chang Yu-Sheng odkrył przyszłą gwiazdę tajwańskiego popu: A-mei.
[edytuj] Czasy obecne
Obecnie tajwański pop włącza się w c-pop. A-mei jest pomostem łączącym pop tajwański i mandaryński, osiągnęła bowiem oszałamiający sukces w całym chińskojęzycznym świecie. Jednakowoż jej popularność krytykuje KPCh, ponieważ A-mei promuje ideę niepodległości Tajwanu.
[edytuj] Artyści
- Wu Bai
- Jay Chou
- A-mei
- Eric Moo
- Blacklist Studio
- Jolin Tsai
- David Tao
