Tamara Miansarowa
Z Wikipedii
Tamara Miansarowa (ros. Тамара Григорьевна Миансарова; 5 kwietnia 1931, Kirowograd) – popularna radziecka piosenkarka, śpiewająca sopranem lirycznym.
Spis treści |
[edytuj] Rodzina
Jej ojcem był Grigorij Matwiejewicz Remniew, artysta Odeskiego Muzycznego Teatru Dramatu i Komedii; matką – Anastazja Fiedorowna Aleksiejewa, śpiewaczka, która pracowała między innymi w operze mińskiej. Wyszła za mąż za Marka Michajłowicza Feldmana, skrzypka. Jej syn Andrzej został pianistą i kompozytorem, córka Katarzyna – poetką. Także dwoje z trojga jej wnucząt zajmuje się czynnie sztuką.
[edytuj] Wczesne lata
Niezależnie od pracy zawodowej, jej rodzice oraz dwie ciotki śpiewali w chórze cerkiewnym i na jego próby zabierali małą Tamarę ze sobą. Tym sposobem, bardzo wcześnie zaznajomiła się ona z muzyką i postanowiła naśladować członków rodziny. W wieku 4 lat debiutowała w przedstawieniach odeskiego domu kultury.
Po kilku latach, rodzina wyjechała do Mińska, gdzie zastała ich wojna. Okupacja przerwała, ale nie zniweczyła jej edukację muzyczną. Po wojnie wznowiła zajęcia, a w 1951 ukończyła 10-letnią szkołę muzyczną i wstąpiła do wydziału fortepianu konserwatorium moskiewskiego. Oprócz nauki gry na instrumencie, pobierała dodatkowo lekcje śpiewu. 1957 ukończyła uczelnię i krótko pracowała jako organizatorka koncertów. Po 3 miesiącach zaczęła karierę estradową.
W jej repertuarze były jedynie 3 piosenki i z nimi wzięła udział we Wszechzwiązkowym Konkursie Artystów Estrady, w którym zajęła 3 miejsce. Pomimo to, wciąż stało przed nią pytanie, czy zajmować się grą na fortepianie, czy też oddać się karierze estradowej.
[edytuj] Dojrzała kariera
Problem ten być może rozwiązał dopiero VIII Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w Helsinkach w 1962, na którym zdobyła główną nagrodę. Sukces był tym większy, że Miansarowa nie przygotowywała się do niego – jej udział w Festiwalu nie był planowany, a wystąpiła w nim aby zastąpić chorego kolegę.
Największy jej sukces miał jednak dopiero nadejść. W 1963 miał odbyć się Międzynarodowy Festiwal Piosenki Polskiej w Sopocie. Miansarowa przygotowała piosenkę Солнечный круг (dosł. Słoneczny krąg), znaną później bardziej jako Пусть всегда будет солнце (Zawsze niech będzie słońce). Był to wiersz popularnego poety i tekściarza Lwa Oszanina, do którego muzykę napisał Arkady Ostrowski. Dzięki jego brawurowemu wykonaniu, piosenkarka zajęła I lokatę w Dniu Międzynarodowym, ex-aequo z Francuzką Simone Langlois. A należy podkreślić, że członkowie radzieckiej delegacji odwodzili ją od zamiaru wykonania tego utworu, muzycy odmawiali jej prób.
[edytuj] Gwiazda
Sukces był oszałamiający. Piosenka spotkała się z bardzo żywiołową reakcją zgromadzonej publiczności (6,5 tysiąca osób), oddano aplauz na stojąco; bardzo życzliwie odnieśli się też krytycy. W jednej chwili Tamara Miansarowa stała się jedną z największych gwiazd socjalistycznej estrady. Ciekawostką jest to, że w Polsce na jej cześć wyprodukowano linię perfum "Tamara".
Nie była jednak piosenkarką jednego przeboju. W 1966 odbył się w 6 stolicach państw bloku wschodniego konkurs piosenki Дружба (Przyjaźń). W 4 koncertach Tamara Miansarowa odniosła zwycięstwo, co ugruntowało jej pozycję na rynku.
Dała wiele koncertów w kraju i za granicą i choć w repertuarze miała 140 utworów, niemal wszędzie publiczność domagała się piosenki znanej z festiwalu sopockiego.
Na początku lat 70. popadła w niełaskę: zniknęła z ekranu telewizyjnego, z radia, w stolicy mnożono trudności, by nie mogła zorganizować koncertu, nawet film nakręcony o niej: Солнечная баллада (dosł. Słoneczna ballada) powędrował na półkę. Mówiono, że artystka wyjechała do Izraela. W końcu zaczęła dawać występy na ukraińskiej prowincji: w klubach górniczych, co dało jej nawet przydomek "Szachtiorska sława". Powróciła w końcu do Moskwy, gdzie jednak aż do 1988 pozostawała na cenzurowanym. W tym roku została przyjęta do pracy jako wykładowca śpiewu.
Obecnie Tamara Miansarowa znowu koncertuje, wydaje płyty, pojawia się w telewizji. Pracuje z młodzieżą w domu kultury.
[edytuj] Odznaczenia
Gwiazda została odznaczona medalem Zasłużonej Artystki Ukrainy (1972), oraz Narodowej Artystki Rosji (1996). Swoimi medalami nagrodziły ją także: Kambodża i Laos.
[edytuj] Źródła
Ten artykuł jest zredagowanym tłumaczeniem i streszczeniem biogramu artystki w języku rosyjskim
