Tamburyna
Z Wikipedii
Tamburyna - basowy instrument smyczkowy. Wysokość jego dochodziła do 2 metrów, posiadał jedną grubą strunę. Podstawawą cechą tamburyny był podstawek umieszczony w taki sposób, że podczas drgań struny uderzał rytmicznie o wierzch instrumentu, powodując dźwięki podobne do gry na trąbce.
W pierwotnym swym stanie tamburyna dochowała się na Podhalu do poł. XIX wieku. Występowała też pod zniemczoną nazwą rumpelmarine. Ten instrument znany był też na zachodzie Europy, gdzie występował pod innymi nazwami.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Szulc Z. Słownik lutników polskich, Poznań, 1953