Teatr ludowy

Z Wikipedii

Teatr ludowy, teatr amatorski, oznacza widowiska realizowane przez wykonawców nie mających wykształcenia w danym kierunku, przeważnie nie będącym głównym zajęciem, raczej jako hobby.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

[edytuj] Rys historyczny

Na początku w Polsce istniał teatr średniowieczny, aż do końca XVIII wieku, potem utworzyły się teatry na dworach magnackich zawodowe, półzawodowe lub amatorskie, a na dworach szlacheckich tylko amatorskie. W połowie XIX wieku amatorska forma teatru szybko się rozwija zataczając szerokie kręgi w społeczeństwie, odgrywa dużą rolę w budowaniu świadomości narodowej i podtrzymania kultury polskiej w czasach zaboru. Często się zdarzało, że granica pomiędzy amatorami, a zawodowcami zacierała się pod względem doboru repertuaru, czy zastosowania techniki zawodu aktorskiego. Pod koniec wieku XIX można zaobserwować ogromny postęp Teatru Ludowego na terenach wiejskich. Dochodziło często do dużych widowisk, spektakli plenerowych z udziałem kilkuset wykonawców. W 1919 roku powstaje Związek Teatrów Ludowych, a w 1929 roku Jędrzej Cierniak zakłada Instytut teatrów Ludowych w Warszawie. W latach dwudziestych na wsi dochodzi do największego rozkwitu teatru, powstaje ponad 10.000 zespołów, prezentujących się przy każdej nadażającej się okazji, jak: okoliczności państwowe, rocznice, święta, itd. Po II wojnie światowej w miastach również dochodzi do rozkwitu teatru ludowego. powstają zespoły przy parafiach i partiach lewicowych, zwanymi partiami robotniczymi. PRL upowszechnia ten rodzaj teatru, popira i dofinansowuje, ale jest odgórnie kontrolowany. Z czasem zlikwidowano wszystkie niezależne amatorskie zaspoły istniejące przed wojną naruszające sprawy partii. Zmienia się to po śmierci Stalina w 1956 roku. Zawiązuję się Związek Teatrów Amatorskich w 1962, a w 1972 przejmuje go Towarzystwo Kultury Teatralnej, które działa na bazie Instytutu Teatrów Ludowych z 1919 roku. Pod koniec XX wieku teatry amatorskie przenoszą się w budynki Regionalnych Domów Kultury działające pod skrzydłami dyrektorów owych ośrodków, choć zdarzają się przypadki niezależnej działalności teatrów amatorskich w żaden sposób z nikim niezwiązanym.