Teoria rzeczywistego konfliktu
Z Wikipedii
Teoria rzeczywistego konfliktu głosi, że w sytuacji, gdy zasoby są ograniczenie dochodzi do powstania rzeczywistego konfliktu między grupami społecznymi, którego konsekwencjami są stereotypy, uprzedzenia oraz dyskryminacja.
Konflikt nasila się zwłaszcza w przypadku gry o sumie zerowej. Podczas rozwoju tego konfliktu członkowie grupy są zainteresowani wytworzeniem negatywnego obrazu przeciwnika. Podnosi to bowiem morale własnej grupy, zwiększa szanse, że nie będziemy litować się nad przeciwnikiem i z łatwością wyrządzimy mu krzywdę, dzięki czemu podnosi się szansa pokonania go. Dodatkowym zyskiem ze stereotypizacji wroga jest komfort psychiczny, poczucie wyższości itp.
Teoria ta nie jest w stanie wyjaśnić źródeł stereotypów grup, z którymi nie mamy konfliktu lub ich zupełnie nie znamy.
Teoria ta jest potwierdzona przez liczne badania, na przykład najsilniejsze wrogie nastawienie do imigrantów mają ludzie z niższych klas społecznych, którzy spostrzegają ich jako wrogów. Także Podczas wojen żołnierze bardzo często tworzą stereotyp wroga, nazywając ich np. żółtki, hitlery, wyznawcy szatana, barbarzyńcy, komuchy itd.
Często z rzeczywistym konfliktem idzie w parze zjawisko międzygrupowej asymetrii językowej.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Psychologia społeczna. Serce i umysł., Elliot Aronson, Timothy D. Wilson, Robin M. Akert
