Teoria samoświadomości
Z Wikipedii
Teoria samoświadomości (samospostrzegania) (self-perception theory) skonstruowana przez D. J. Bema (1972) jest ściśle powiązana z teorią atrybucji. Źródłem samowiedzy jest zewnętrzna obserwacja swojego zachowania. Dzięki procesowi samopostrzegania jednostka zdobywa informacje o sobie. Bem budując teorię przyjął dwa założenia:
I - jednostka zdobywa wiedzę o swoich kompetencjach, motywacji i emocji dzięki wnioskowaniu o nich na podstawie zewnętrznego zachowania i zewnętrznych okoliczności, w których działa.
II - spostrzeganie siebie i innych ludzi przebiega podobnie do I-go założenia. W obu przypadkach człowiek pełni funkcję obserwatora, który sterowany jest przez bodźce zewnętrzne. Samowiedza (samospostrzeganie) jest koncepcją behawiorystyczną, która ma złożony mechanizm formułowania sądów opisowych i samoocen sprowadzających się do zewnętrznych obserwacji. Jest to teoria jednoczynnikowa.
[edytuj] Bibliografia
- Kozielecki J. Psychologiczna teoria samowiedzy 1981 r.
