Testamenty Dwunastu Patriarchów

Z Wikipedii

Testamenty Dwunastu Patriarchów - apokryficzna księga powstała prawdopodobnie około roku 150 p.n.e. w języku greckim w środowisku Żydów żyjących w diasporze (wskazuje się tu na Aleksandrię, lub Syrię, choć część uczonych jest skłonna uznać księgę za powstałą nie w diasporze, a w Palestynie).

Księga składa się z testamentów 12 synów Jakuba. Każdy z nich opisuje swoje życie i udziela wskazań swoim potomkom.

[edytuj] Treść księgi

• Testament Rubena - przestrzeżenie przed kobietami, które mogą sprowadzić grzech nieczystości.
• Testament Symeona - przestrzeżenie przed zazdrością i cudzołóstwem.
• Testament Lewiego - zachęcenie do przestrzegania prawa mojżeszowego.
• Testament Judy - przestrzeżenie przed nadużywaniem wina i pogonią za bogactwem.
• Testament Issachara - zachęcenie do uczciwości, wstrzemięźliwości i prostoty.
• Testament Zabulona - zachęcenie do miłości bliźniego, zapowiedź zmartwychwstania.
• Testament Dana - przestrzeżenie przed gniewem i kłamstwem, zachęcenie do miłości bliźniego.
• Testament Naftaliego - zachęcenie do przestrzegania prawa mojżeszowego.
• Testament Gada - przestrzeżenie przed nienawiścią.
• Testament Asera - zapowiada grzech i niewolę, obiecuje zbawienie.
• Testament Józefa - zachęca do przebaczania i miłości bliźniego.
• Testament Beniamina - zapowiada upadek Izraela, a następnie odbudowę Świątyni.