Tezauryzacja

Z Wikipedii

Tezauryzacja (gr. thēsaurós - magazyn, skarb(iec)) – nieproduktywne gromadzenie i przechowywanie majątku: zapasów złota, pieniędzy kruszcowych, pieniędzy papierowych, walorów, wierzytelności lub innych dóbr materialnych o dużej wartości (nieruchomości, dzieł sztuki, antyków, biżuterii). Tezauryzacja prowadzi do wycofania wartości z obiegu gospodarczego lub pieniężnego, wskutek czego nie przynoszą one korzyści ani ich posiadaczowi, ani gospodarce.

W gospodarkach przedkapitalistycznych, charakteryzujących się brakiem rozwiniętego systemu bankowego, tezauryzacja była jedyną dostępną formą akumulowania oszczędności. Występowanie jej we współczesnej gospodarce towarowo-pieniężnej świadczy o braku zaufania do instytucji finansowo-bankowych. Zjawisko tezauryzacji nasila się w okresie niepokojów społecznych prowadząc do deflacji, kryzysów gospodarczych lub konfliktów zbrojnych.

Tezauryzacja oddziałuje negatywnie na całą gospodarkę: powoduje zmniejszenie ilości pieniądza w obiegu i depozytów bankowych, co ogranicza konsumpcję i podaż kredytów, wpływając na zmniejszenie gospodarczej aktywności oraz tempa wzrostu gospodarczego.

[edytuj] Źródła

• Popularna Encyklopedia Powszechna, Kraków 1997, Fogra Oficyna Wydawnicza, ISBN 83-85719-28-8 t.18
• Mała Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1970, Państwowe Wydawnictwo Naukowe