The Subways
Z Wikipedii
The Subways - to brytyjska kapela grajaca głownie indie rock. Ich pierwszy album "Young for Eternity"(Młodzi na wieczność) ukazal sie 4 lipca 2005 roku w Wielkiej Brytanii a następnie 14 lutego 2006 w USA.
Spis treści |
[edytuj] Członkowie
- Billy Lunn - gitara/wokal
- Charlotte Cooper - bas/wokal
- Josh Morgan - perkusja
[edytuj] Biografia
The Subways zaczęli w bardzo młodym wieku i grają dalej aż do tej pory , kiedy maja już średnio po 21 lat. Zaczynali od grania Nirvany i punku w saloniku Billy’ego i Josha, pod nazwą „Mustardseed”. Po pewnym czasie zmienili nazwę na Platypus i zaczęli objeżdżać niewielkie okoliczne sceny muzyczne takie jak Dublińskie The Square w Harlow, w hrabstwie Essen. Wczesny album zespołu nagrany na żywo, który był sprzedawany później na koncertach, został zarejestrowany właśnie w The Square.
Zespół ciągle sie rozwijał i ciągle zmieniał nazwy, co nie spodobało się Billy’emu. Zaproponował wtedy „The Subways”. „Jednym z niewielu miejsc gdzie czułem, że mogę się schronić i znaleźć spokój w moim starym mieście Welwyn Garden City było metro. Przebywałem tam w przerwach między pracą i szkołą.” Chciał , żeby ten zespół był dla niego takim samym miejscem ucieczki , jak wspomniane wyżej metro, stąd właśnie nazwa zespołu. Mniej więcej w tym okresie Billy i Charlotte Cooper połączyły bliższe więzi.
W początkach istnienia The Subways ,grywając tylko w okolicach Londynu, wydawali wiele dem i EP-ek. Billy Lunn chciał, żeby zespół nagrywał każdy zestaw nowych piosenek , ale niestety nie mieli środków aby wykorzystywać do tego profesjonalne studio. Wpadli na pomysł utworzenia własnego studia w domu. Umożliwiło im to ciągłe tworzenie nowych utworów i rozpowszechnianie ich za pomocą stworzonej własnoręcznie przez Billy'ego strony www.thesubways.net . To właśnie dzięki Internetowi zrzeszyli sobie masę fanów. Dzięki domowemu studiu powstało w krótkim czasie około 8 dem , które zostały wysłane do londyńskich promotorów. Z takim dorobkiem The Subways mogli wyruszyć w trasę koncertową w okolicach Londynu.
Grupa podpisała umowę z City Pavement & Infectious Records pod koniec roku 2004. Ich pierwszy album, „Young For Eternity” został wyprodukowany przez frontmana „Lightning Seeds” Iana Broudie.
Duży rozgłos przyniósł im także występ w 7 odcinku 3 serii popularnego amerykańskiego serialu "The O.C." ( w Polsce znany jako Życie na fali) grając „Rock & Roll Queen” i „Oh Yeah” w serialowym fikcyjnym nocnym klubie „The Bait Shop”. W tym też odcinku można usłyszeć piosenkę „I Want To Hear What You Have Got To Say”.
Niektóre z ich nagrań, jak „She Sun” czy „Rock & Roll Queen” zostały wykorzystane w telewizyjnych reklamach kosmetyków Rimmel, w których wystąpiła brytyjska supermodelka Kate Moss.
[edytuj] Dyskografia
[edytuj] Albumy
- Young for Eternity
- All Or Nothing
[edytuj] EPs
- "The Platypus EP"
- "I Lost You to the City EP"
- "Summertime EP"
- "Rock & Roll Queen EP"
- "No Heart No Soul EP"
- "Young For Eternity EP"
- "At 1am EP"
- "Milk EP"
- "Mary EP"
- "Live at Birmingham Academy EP"
- "The Live Videos EP" (iTunes)
- "Live and Acoustic in Magdeburg EP" (iTunes)
[edytuj] Single
- "No Heart, No Soul EP" - Bus Stop Records -
- "1am" - Transgressive Records - ukazał się w 500 kopiach
- "Oh Yeah" - ukazał się 21 marca 2005 - WB #25
- "Rock & Roll Queen" - ukazał się 20 czerwca 2005 - WB #22 - Włochy #37
- "With You" - ukazł się 12 września 2005 - WB #29
- "No Goodbyes" - ukazł się 12 grudnia 2005 - WB #27