Theodor Meynert
Z Wikipedii
Theodor Hermann Meynert (ur. 15 czerwca 1833 w Dreźnie, zm. 31 maja 1892 w Klosterneuburgu) był niemiecko-austriackim neuropatologiem i anatomem.
Uczniami Meynerta byli m.in. Siergiej Korsakow (1854-1900), Carl Wernicke (1848-1905), Auguste-Henri Forel (1848–1931) i Sigmund Freud. Freud pracował w Klinice Psychiatrycznej Meynerta w Wiedniu w 1883 roku. Meynert w późniejszym czasie zdystansował się do ucznia, krytykując jego zainteresowanie praktykami takimi jak hipnoza i ośmieszając pojęcie męskiej histerii. Meynert w znacznym stopniu wpłynął na prace niemieckiego neuropatologa Paula Flechsiga (1847-1929).
Meynert zajmował się anatomią mózgu, patologią i fizjologią. Prowadził pionierskie badania nad topografią kory mózgu i szlaków nerwowych, dając podstawy pod cytoarchitektonikę ośrodkowego układu nerwowego. Zasługą Meynerta było też nadanie psychiatrii rangi nauki ścisłej, i powiązanie jej z neuroanatomią.
[edytuj] Prace
- Die Bloßlegung des Bündelverlaufs im Großhirnstamme. Österreichische Zeitschrift füt praktische Heilkunde 1865
- Der Bau der Großhirnrinde und seine örtliche Verschiedenheiten nebst einem pathologisch-anatomischen Korollarium. Lipsk 1868
- Vom Gehirn der Säugetiere. [w:] Stricker: Handbuch der Lehre von den Geweben der Menschen und Tiere. 1869
- Klinik der Erkrankungen des Vorderhirns. 1884
- Klinische Vorlesungen über Psychiatrie. Wiedeń 1890
- Gedichte. Veröffentlicht postum von Dora v. Stockert-Meynert, Wilhelm Braumüller, Wiedeń-Lipsk 1905
