Thomas Dewey

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: styl.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Thomas Edmund Dewey 1902-1971

51. Gubernator stanu Nowy Jork
Okres urzędowania	od 1 stycznia 1943 do 1 stycznia 1955
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Poprzednik	Charles Poletti
Następca	W. Averell Harriman
Kandydat Republikanów na urząd Prezydenta (w 1944 i 1948)
Poprzednik	Wendell Willkie
Następca	Dwight D. Eisenhower (Kandydaci na wiceprezydenta: John W. Bricker (1944) Earl Warren (1948))

Thomas Edmund Dewey (ur. 24 marca 1902, zm. 16 marca 1971) – polityk amerykański, działacz Partii Republikańskiej, gubernator stanu Nowy Jork i dwukrotny kandydat na urząd prezydenta (w 1944 i 1948 roku). Był pierwszym prezydenckim kandydatem w USA który urodził się w XX wieku.

Spis treści

1 Najwcześniejsze lata
2 Gubernator stanu Nowy Jork
3 Kandydat prezydencki
- 3.1 Wybory 1944
- 3.2 Wybory 1948
4 Późniejsze lata
5 Zobacz też

[edytuj] Najwcześniejsze lata

Dewek przyszedł na świat w Owosso w stanie Michigan, gdzie jego ojciec wydawał lokalną gazetę. Przyszły polityk ukończył Uniwersytet stanu Michigan i studia prawnicze na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku.

W 1930 roku Dewey został prokuratorem w Nowym Jorku.

[edytuj] Gubernator stanu Nowy Jork

W 1938 roku, w wieku zaledwie 36 lat, Dewey kandydował po raz pierwszy na stanowisko gubernatora Nowego Jorku, eksponując w kampanii swoje osiągnięcia jako prokuratora miejskiego. Wybory jednak przegrał. Gubernatorem został dopiero cztery lata później, ponownie go wybrano w roku 1948. Uznawany był za dobrego gubernatora. Miał spore osiągnięcia m.in. w dziedzinie edukacji.

[edytuj] Kandydat prezydencki

Po raz pierwszy – jeszcze jako prokurator – Dewey starał się uzyskać nominację jako kandydat na prezydenta Partii Republikańskiej w 1940 roku, ale przegrał rywalizację z Wendellem Willkiem, który z kolei przegrał z ubiegającym się o trzeci wybór prezydentem Rooseveltem.

[edytuj] Wybory 1944

W roku 1944 Dewey po raz pierwszy uzyskał prezydencką nominację. Jednakże przegrał w rywalizacji z Franklinem Delano Rooseveltem. Uzyskał jednak największy odsetek głosów spośród kandydatów republikańskich od czasów Herberta Hoovera w 1928. Co otwierało mu drogę do uzyskania ponownej nominacji za cztery lata. Dewey – choć popierał Nowy Ład – musiał w tamtych wyborach atakować Roosevelta. W ogóle plasował się na lewym skrzydle swej partii.

[edytuj] Wybory 1948

Najprawdopodobniej najbardziej pamiętanym momentem kampanii prezydenckiej w 1948 roku jest obraz prezydenta Harry'ego Trumana który – uśmiechnięty od ucha do ucha – pokazuje palcem tytuł w gazecie głoszący: DEWEY POKONAŁ TRUMANA (ang. DEWEY DEFEATS TRUMAN).

Wbrew wszelkim przewidywaniom i badaniom opinii publicznej Truman pokonał pewnego zwycięzcę wyborów – Deweya.

Truman zebrał 24 105 695 głosów wyborczych (co dawało mu 49,7 procent poparcia), a Dewey 21 969 170 (45,3%). Stosunek głosów elektorskich wynosił 303 do 189 na korzyść Trumana.

[edytuj] Późniejsze lata

W roku 1952 Dewey nie kandydował już na urząd prezydenta, popierając kandydaturę generała Eisenhowera. Odegrał też czołową rolę w nominowaniu senatora Richarda Nixona z Kalifornii jako kandydata na wiceprezydenta. Kiedy Eisenhower rozważał możliwość nie ubiegania się o drugą kadencję w 1956, sugerował, iż Dewey powinien być jego następcą, ale negatywna reakcja bossów partyjnych skłoniła go do stanięcia do wyborów.

Dewey popierał globalne zaangażowanie Stanów Zjednoczonych i plan Marshalla. Prezydent Lyndon B. Johnson oferował mu swego czasu nominację na sędziego Sądu Najwyższego, ale Dewey odmówił, woląc pozostać na emeryturze politycznej, na jakiej się znajdował od 1955, czyli końca gubernatorskiej kadencji.

Zmarł na atak serca 16 marca 1971 podczas wakacji w Bal Harbour na Florydzie. W roku 1964 Legislatura Stanu Nowy Jork została przemianowana na jego cześć.