Tommaso Brancaccio
Z Wikipedii
Tommaso Brancaccio (zm. 8 września 1427) – włoski kardynał okresu Wielkiej Schizmy Zachodniej.
Pochodził z Neapolu. Był biskupem Pozzuoli (1405) i Tricarico (1405-17 i ponownie od 1419). Początkowo popierał obediencję rzymską, później jednak przyłączył się do obediencji pizańskiej. Antypapież Jan XXIII, który był jego wujem, mianował go kardynałem-prezbiterem SS. Giovanni e Paolo w czerwcu 1411. Uczestniczył w kończącym Wielką Schizmę Soborze w Konstancji. Podobnie jak jego wuj miał reputację rozpustnika. W ostatnich latach życia sprawował funkcję protoprezbitera Kolegium Kardynalskiego. Zmarł w Rzymie.