Tranzystor Schottky'ego

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Tranzystor Schottky’ego - Tranzystor bipolarny, w którym złącza p-n zastąpiono złączami Schottky'ego, w celu podniesienia szybkości przełączania.

Tranzystor bipolarny po przekroczeniu pewnego prądu bazy nasyca się. W stanie nasycenia ma potencjał kolektora niższy od potencjału bazy (mowa o tranzystorze npn). W stanie nasycenia prąd kolektora nie wzrasta wraz ze zwiększaniem prądu bazy lub wzrost ten jest nieznaczny - nie jest prawdziwe równanie opisujący stan aktywny tranzystora Ic=β*IB.

W nasyceniu analogiczna zależność wygląda następująco:

S*Ic=β*IB, gdzie S>1 jest współczynnikiem nasycenia. (1)

Zjawisko nasycenia powoduje zwiększenie czasu wyłączania tranzystora i z tego powodu jest niekorzystne. To wydłużenie jest większe im współczynnik nasycenia jest większy. Dlatego w szybkich układach cyfrowych dąży się do tego, by tranzystory nie wchodziły w stan głębokiego nasycenia. Jedną z metod jest zastosowanie diody Schottky’ego połączonej jak na rysunku:

Dioda Schottky’ego ma bardzo małe napięcie przewodzenia (ok. 0,2 V). Dzięki temu zaczyna przewodzić, gdy tranzystor wchodzi w nasycenie i potencjał kolektora spada poniżej potencjału bazy. Przejmuje w ten sposób prąd bazy, którego wzrost spowodowałby większe nasycenie (patrz wzór 1).

Taki układ nazywany jest tranzystorem Schottky’ego i oznaczany symbolem jak na rysunku. Tranzystorów Schottky’ego nie spotyka się jako elementy dyskretne. Realizowane są układowo lub w strukturach układów scalonych (serie TTL - S, TTL - LS).

Często można spotkać się w związku z tymi elementami z nieprawidłową pisownią nazwiska jako Schotky. Jest to błąd.