Tyraliera

Z Wikipedii

Tyraliera (linia tyralierska) - szyk bojowy piechoty. Żołnierze pododdziału walczącego w tyralierze tworzą pojedynczy szereg, a odległość pomiędzy pojedynczymi żołnierzami wynosi 6-8 m.

Tyraliera została po raz pierwszy zastosowana w XVIII wieku w czasie rewolucji francuskiej. W czasie bitwy walczący w tyralierze żołnierze nazywani tyralierami poruszali się przed główną częścią armii uformowaną w kolumny. Ich zadaniem był zwiad oraz utrudnianie przeciwnikowi sformowania szyku bojowego. W tym celu żołnierzy walczący w tyralierze byli ubierani w mundury w kolorach ułatwiających maskowanie, a z czasem uzbrojono ich w broń gwintowaną (np. karabin Bakera) zapewniającą wyższą celność i donośność niż typowa dla innych oddziałów broń gładkolufowa. Dodatkowo szyk ten stosowany był dla wojska mało wyćwiczonego do walki w szyku m.in. dla ochotników i oddziałów składających się głównie z rekrutów. Z powodzeniem szyk ten stosowany był także w czasie amerykańskiej wojny o niepodległość i w Polsce w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Później przyjęty jako podstawowy szyk walki dla kompanii woltyżerskich.

W początkowym okresie I wojny światowej wobec dużych strat oddziałów walczących w szyku kolumnowym tyraliera stała się na pewien czas podstawowym szykiem piechoty. Okazało się jednak że także ten szyk ma niską odporność na ogień współczesnej broni strzeleckiej, a na zrytym pociskami artyleryjskimi polu bitwy tyraliera często ulegała zerwaniu co doprowadzało do rozproszenia pododdziału. Dlatego szyk ten zmodyfikowano zastępując długie linie żołnierzy grupami krótkich tyralier utworzonych przez żołnierzy pojedynczych drużyn.

[edytuj] Bibliografia

• Frederick Myatt: Broń strzelecka XIX wieku. Warszawa: Wydawnictwo ESPADON, 1995. ISBN 83-85489-14-2.