Ulica Długa w Krakowie
Z Wikipedii
 Kraków |
||
|
Ulica
Długa
|
||
| Stare Miasto | ||
| Długość: | 850 m | |
 |
||
|
|
||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
||
Ulica Długa – ulica w Krakowie w Dzielnicy I Stare Miasto.
Ulica ta w dokumentach wymieniana jest już w 1690. Był to jeden z najważniejszych wylotów z Krakowa w kierunku Olkusza-Sławkowa-Śląska. Początkowo szlak ten sięgał tylko do ul. Pędzichów, a dalej przebiegał wśród błoń, obok miejskich szubienic. Okolica, gdzie dziś kończy się ul. Długa, na XVIII-wiecznych mapach oznaczony jest jako Świnia Krzywda. W XIX w. ulica była zabudowana parterowymi domkami. Obecna zabudowa pochodzi sprzed I wojny światowej.
W 1904 rozpoczęto budowę domu nr 1; była to reprezentacyjna siedziba krakowskiej Izby Handlowej i Przymysłowej, która zawiązała się 14 listopada 1850. Przedtem był tu placyk miejski oraz niewielka posiadłość Łysakowskich – zajazd z pokojami gościnnymi i stajniami dla koni. "Łysoń" uważany był za jeden z większych zajazdów krakowskich. Na jego miejscu dwupiętrowy gmach Izby został zbudowany z surowej cegły w stylu gdańskim, według planów Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego, zakończony wieżą, na której widnieje zegar, a na szczycie – globus, stąd dom nazywany jest "Pod Globusem". Parter od 1913 zajmowała sławna, największa w mieście, firma papiernicza: Fabryczny Skład Papieru Regina Aleksandrowicz i Synowie; jej poprzednia siedziba była przy Rynku Kleparskim.
Dom nr 5 to piękny przykład historyzmu. Podczas zaborów nawet fasady kamienic przypominały przechodniom Polskę, a więc nad bramą wejściową domu nr 5 znajduje się orzeł z rozpiętymi skrzydłami, a nad oknami – kartusze z plastycznie wymodelowanymi głowami Stefana Czarnieckiego, Juliana Ursyna Niemcewicza, Tadeusza Kościuszki, Hugona Kołłątaja; w domu tym mieszkał Gustaw Ehrenberg.
Kamienicę nr 53 zdobi nad bramą wejściową kolorowy geometryczny witraż.
