USS Rhode Island (BB-17)

Z Wikipedii

Historia
USS Rhode Island (BB-17)

Położenie stępki	1 maja 1902
Wodowanie	17 maja 1904
Oddanie do służby	19 lutego 1906
Status okrętu	sprzedany na złom
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	14,948 ton
Długość	całkowita: 134,5 m
Szerokość	23,25 m
Zanurzenie	7,25 m
Prędkość	19 węzłów
Załoga	40 oficerów oraz 772 podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	4 × 305 mm 8 × 203 mm 12 × 152 mm 12 x 76 mm 12 × 3 funtówki 4 × 533 mm wyrzutnie torped
Galeria w Wikimedia Commons

USS Rhode Island (BB-17) – amerykański pancerniki typu Virginia. Drugi okręt United States Navy noszący nazwę pochodzącą od stanu Wirginia.

Okręt został zwodowany 17 maja 1904 w stoczni Fore River Shipbuilding Company. Matką chrzestną była pani F. C. Dumaine. Pierwszym dowódcą został komandor Perry Garst. Pancernik wszedł do służby 19 lutego 1906.

1 stycznia 1907, po przejściu prób i rejsu odbiorczego w pobliżu wschodniego wybrzeża USA pomiędzy Hampton Roads i Bostonem został przydzielony do 2 Dywizjonu 1 Eskadry Floty Atlantyku. 9 marca 1907 opuścił Hampton Roads i udał się w rejon zatoki Guantanamo, by uczestniczyć w ćwiczeniach artyleryjskich i szkoleniu w składzie eskadry. Następnie wrócił w rejon Hampton Roads i Cape Cod Bay.

8 września 1907 dołączył do 15 innych pancerników eskadry torpedowców i transportowców i uczestniczył w wielkim przeglądzie Floty Atlantyku rozpoczynającym jej podróż na zachodnie wybrzeże (później dookoła świata). Przeglądu Wielkiej Białej Floty dokonał prezydent Theodore Roosevelt 16 grudnia, po czym wysłał ją w pierwszą część długiej podróży. "Rhode Island" zawinął do Trinidadu, Rio de Janeiro, Punta Arenas, Callao i Magdalena Bay, 14 kwietnia 1908 dotarł do San Diego.

W lipcu "Rhode Island" popłynął na północ w rejon Puget Sound. Cała flota opuściła San Francisco 7 lipca i udała się w rejs, w czasie którego odwiedziła Honolulu, Auckland, Sydney, Melbourne i Manilę, 2 października dotarła na Filipiny. Z Manili pancernik popłynął do Yokohamy i wrócił do Olongapo na Filipinach pod koniec października. 1 grudnia opuścił Cavite i odwiedził Colombo, Suez, Marsylię i Gibraltar, 22 lutego 1909 dotarł do Hampton Roads.

8 marca 1909 wszedł do New York Navy Yard na przegląd. został przydzielony do 3 Dywizjonu 1 Eskadry. W 1910 kontynuował służbę we Flocie Atlantyku. uczestnicząc w ćwiczeniach, m.in. na Karaibach (w lutym 1910). 20 października 1910 został przydzielony do 4 Dywizjonu 1 Eskadry. 2 listopada 1910 "Rhode Island", wraz z innymi jednostkami floty, przeszedł przegląd w Bostonie przeprowadzony przez prezydenta Howarda Tafta. Następnie jednostka udała się na wody europejskie. Wykonując szkolenia bojowe i zwiadowcze flota prowadziła ćwiczenia w drodze do Gravesend w Anglii. 13 stycznia 1911 pancernik wrócił do zatoki Guantanamo.

Do wybuchu I wojny światowej kontynuował zadania w ramach Floty Atlantyku. W czerwcu i lipcu popłynął na południe do Key West, Hawany i zatoki Guantanamo, ale poza tym pozostawał w pobliżu wschodniego wybrzeża USA, operując pomiędzy Hampton Roads i Rockland. 17 lipca 1912 został przeniesiony do 3 Dywizjonu 1 Eskadry i stał się okrętem flagowym. 1 sierpnia przekazał proporzec jednostki flagowej pancernikowi "New Jersey" w ramach okresowej rotacji obowiązków pomiędzy poszczególnymi jednostkami dywizjonu.

Dowódca 3 Dywizjonu 1 Eskadry przeniósł swój proporczyk z "Virginia" na Rhode Island 28 czerwca 1913 i pozostawał na pokładzie do 18 stycznia 1914. Pod koniec 1913 pancernik popłynął bronić amerykańskich interesów w pobliżu wybrzeża Meksyku. 4 listopada 1913 dotarł do Veracruz. Do lutego 1914 operował niedaleko Tampico i Tuxpan. Po dwóch tygodniach spędzonych w zatoce Guantanamo wrócił na północ, na wody Wirginii.

Do 1916 odbywał okresowe przeglądy w stoczni, ćwiczenia artyleryjskie i formacje. Pozostawał głównie w pobliżu wschodniego wybrzeża USA, ale okazjonalnie udawał się na wody położone bardziej na południe. Od października 1914 do marca 1915 i od stycznia do lutego 1916 przebywał w okolicach karaibskich portów. Od 19 lutego 1914 do 20 stycznia 1915 pełnił rolę okrętu flagowego 4 Dywizjonu 1 Eskadry.

15 maja 1916 został przydzielony do ograniczonej służby w rezerwie (ang. reduced commission in reserve) w Boston Navy Yard i został tego dnia wydzielony z Floty Atlantyku. Pancernik był jednostką flagową dowódcy Sił Rezerwowych od 24 czerwca 1916 do 28 września.

27 marca 1917 w Hampton Roads pancernik wrócił do pełnej służby. 3 maja 1917, krótko po tym jak Stany Zjednoczone weszły do I wojny światowej, na okręcie podniesiono proporzec dowódcy 3 Dywizjonu Pancerników Floty Atlantyku i rozpoczęto intensywne szkolenia artyleryjskie oraz alarmowe, by osiągnąć gotowość bojową. "Rhode Island" został przydzielony do pełnienia służby przeciw okrętom podwodnym w pobliżu Tangier Island. W 1918 po powrocie do bazy w Hampton Roads został przeniesiony do 2 Dywizjonu Pancerników. W czerwcu, pozostając gotowym do zamorskiego przydziału, podjął specjalne ćwiczenia torpedowe.

Po zakończeniu wojny w listopadzie 1918 został przydzielony do transportu żołnierzy amerykańskich z Europy do USA. Na pokład załadowano kilkaset dodatkowych łóżek i pancernik odbył pięć podróży do Europy i z powrotem, przewożąc pomiędzy 18 grudnia 1918 i 4 lipca 1919 ponad 5000 ludzi.

17 lipca 1919 w Bostonie okrętowi przydzielono rolę jednostki flagowej 1 Dywizjonu Pancenrików. Pancernik opuścił Boston Navy Yard 24 lipca i udał się w rejon Kanału Panamskiego i Balbowa. Później wrócił do Mare Island Navy Yard w celu otrzymania nowego przydziału. Pozostawał tam do 20 czerwca 1920, kiedy to został wycofany ze służby i umieszczony w rezerwie.

4 października 1923 uznany za niepotrzebny w przyszłych konfliktach, 1 listopada 1923, zgodnie z ustaleniami traktatu waszyngtońskiego, został sprzedany na złom.

Dzwon okrętowy znajduje się na wystawie w Rhode Island State House w Providence.

"Rhode Island" został uwieczniony na znaczku pocztowym wydanym na Wyspach Marshalla w 1997.

[edytuj] Bibliografia

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.

Alden, John D. American Steel Navy: A Photographic History of the U.S. Navy from the Introduction of the Steel Hull in 1883 to the Cruise of the Great White Fleet. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0870212486
Friedman, Norman. U.S. Battleships: An Illustrated Design History. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1985. ISBN 0870217151
Reilly, John C. and Robert L. Scheina. American Battleships 1996-1923: Predreadnought Design and Construction. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1980. ISBN 0870215248