Vanguard 3

Z Wikipedii

Vanguard 3
Inne nazwy	Vanguard TV4
Zaangażowani	Martin, Naval Research Laboratory (USA)
Indeks COSPAR	1959-007A
Rakieta nośna	Vanguard
Miejsce startu	Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	512 km
Apogeum	3744 km
Okres obiegu	130,39 min
Nachylenie	33,3°
Mimośród	0,189872
Czas trwania
Początek misji	18 września 1959 (05:20:07 GMT)
Koniec misji	11 grudnia 1959
Wymiary
Wymiary	śr. 50,8 cm
Masa całkowita	22,7 kg

Vanguard 3 (właściwie: Vanguard 3C) - trzeci satelita amerykańskiej serii sztucznych satelitów Ziemi, Vanguard. Zwrócone przez satelitę dane pozwoliły na określenie dokładnych, lokalnych wartości pola magnetycznego Ziemi i na określenie dolnej granicy pasów radiacyjnych. Satelitę udało się wynieść za trzecim razem. Dwa poprzednie statku uległy zniszczeniu (zobacz też: rakieta Vanguard). Zbudowany został przez Martin Co. i Naval Research Laboratory. Vanguard 3 pozostaje na orbicie Ziemi. Jej żywotność szacuje się na 300 lat.

[edytuj] Oznaczenia

Vanguarda 3 udało się wynieść dopiero za trzecim razem, stąd jego oznaczenie C. Dwa poprzednie statki, Vanguard 3A, Vanguard 3B, nie osiągnęły docelowej orbity z powodu awarii rakiet nośnych Vanguard.

[edytuj] Budowa i działanie

Wykonany z aluminium pokrytego tlenkiem krzemu. Wewnątrz pokryty złotem, co zapewniało odpowiednią temperaturę dla urządzeń satelity. Z kulistego korpusu wystawały cztery krótkie anteny. Korzystały z nich dwa nadajniki radiowe. Satelita był stabilizowany obrotowo (50 obr./min). Odbiornik radiokomend używany był do sterowania rejestratorem taśmowym przekazującym dane poprzez układ telemetrii. Zasilanie zapewniały baterie rtęciowe. Magnetometr zabudowany był stożkową osłoną z włókna szklanego, przytwierdzoną do satelity.

[edytuj] Ładunek

• Magnetometr o dokładność 10 nT
• Komora jonizacyjna promieni X, zakres czułości 0,2 - 0,8 nm
• Detektory mikrometeoroidów